|
== Inna działalność ==
ViolettaOprócz Villasśpiewu, opróczVioletta śpiewuVillas zajmowała się także grą na instrumentach. We wczesnej młodości uczyła się gry na [[skrzypce|skrzypcach]] i [[fortepian]]ie, a od 1956 do 1957 roku była w klasie [[puzon]]u w Szkole Muzycznej w Szczecinie. Umiejętność gry na fortepianie pozwoliła Violetcie Villas komponować własne piosenki. Kompozycje artystki to m.in. „W Lewinie koło Kudowy”, „Nie ma miłości bez zazdrości”, „Mechaniczna lalka”, „Kiedy mi przyjdzie zasnąć na dłużej” oraz „Kto się komu śni”.
Artystka prowadziłaProwadziła także działalność pisarską – niejednokrotnie samodzielnie tworzyła teksty do swoich piosenek (m.in. „Ja już taka jestem”, „Miłością znów żyję”, „Pocałunek ognia”). 28 kwietnia 2007 roku miała miejsce premiera „Pamiętników Violetty Villas” – cyklu sześciu obszernych artykułów autobiograficznych prezentowanych na łamach dziennika „[[Fakt (gazeta)|Fakt]]”. Artykuły nosiły tytuły: „Jak wyrwałam się ze wsi”, „Musiałam zostawić syna”, „Jak przestałam być Czesławą”, „W Las Vegas byłam gwiazdą”, „Zazdrość zabiła tę miłość” oraz „Podstępem zamknęli mnie w psychiatryku”.
Villas wW latach 70. i 80. Villas pisała wiersze, które zamierzała opublikować w tomiku poezji. Jeden z nich, ''Jeszcze nie umrę'', został wykorzystany w programie TVN Uwaga<ref>Kulisy sławy Violetty Villas, Uwaga, 2007 r.</ref>.
ArtystkaPodczas pobytu w [[Stany Zjednoczone|USA]] napisała swoją autobiografię ''Nie wstydzę się swoich łez'', której rękopis przywiozła do [[Polska|Polski]]. Miała posłużyć [[Andrzej Wajda|Andrzejowi Wajdzie]] jako materiał do filmu. Książką interesowała się także amerykańska wytwórnia filmowa King Brothers Production<ref>Magazyn Film, 1970.</ref>. Kolejną książkę, ''Moje cierniowe korony''<ref>Program „Wieczór z Wampirem”, 1997 rok.</ref>, Villas napisała w latach 90. Obie książki nie zostały nigdy oficjalnie wydane, a ich rękopisy znajdują się w archiwum piosenkarki.
Violetta Villas zaprojektowałaZaprojektowała niektóre swoje suknie, które uszyły jej osobiste krawcowe<ref>Klub 21, TVP1, 1993 r.</ref>.
Artystka zajmowałaZajmowała się także działalnością charytatywną. W latach 60. wspierała fundusz budowy [[Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”]] w Warszawie, w późniejszym czasie częściowo sfinansowała aparaturę medyczną<ref>Artyści dla Centrum Zdrowia Dziecka; Express Wieczorny.</ref>.
Piosenkarka byłaByła członkinią [[Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych|Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych]].
== Życie prywatne ==
| 