Czesław Kiszczak: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodano wymowę
KJS63 (dyskusja | edycje)
Linia 54:
 
== Życiorys ==
Urodził się w [[Roczyny|Roczynach]] koło [[Andrychów|Andrychowa]] jako syn Jana i Rozalii<ref>{{Cytuj stronę | url = http://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/993?katalog=4 | tytuł = Informacje w BIP IPN}}</ref>. Miał przyrodniego brata od strony matki. Jego ojciec pracował jako [[Hutnictwo|hutnik]], choć nie był nim z zawodu. W 1935 stracił pracę w hucie „Guidotto” w [[Chropaczów|Chropaczowie]] k. [[Katowice|Katowic]]. Wedle relacji syna za prowadzoną działalność komunistyczną. Przed wojną należał do [[Stronnictwo Ludowe|Stronnictwa Ludowego]], po wojnie zapisał się do [[Zjednoczone Stronnictwo Ludowe|ZSL]]-u. W latach powojenny Kiszczak podawał, że jego rodzice podczas okupacji ostali wywiezieni na roboty przymusowe<ref>We wniosku o mianowanie na stopień kapitana Kiszczak podał, że rodzice zostali wspólnie wywiezieni na roboty przymusowe. Można też spotkać wersję, że trafili do obozu, a następnie na roboty w okolice Kołobrzegu.</ref>. W 1939 Czesław Kiszczak ukończył w rodzinnej wsi siedmioklasową [[Szkoła powszechna|szkołę powszechną]]. Tuż przed wojną zdążył jeszcze rozpocząć naukę w gimnazjum w [[Kęty|Kętach]], ale nie ukończył pierwszej klasy<ref>[[Lech Kowalski (historyk)|Lech Kowalski]], ''Cze.Kiszczak. Biografia gen. broni Czesława Kiszczaka'', Poznań 2015</ref>. Podejmował się dorywczych prac. W czerwcu 1941 Kiszczak znalazł się na robotach przymusowych we [[Wrocław]]iu. Wczesną wiosną 1943 skierowano go na wschód do prowizorycznego obozu na [[Pustynia Błędowska|Pustyni Błędowskiej]]. Stamtąd skierowano go do pracy w [[Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice|kopalni w Miechowicach]]. Uciekł z kopalni w rodzinne strony. Przedostał się do [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], gdzie w [[Kraków|KrakowaKrakowie]] - jak twierdził po latach - starał się nawiązać kontakt z podziemiem. Został ujęty w [[Łapanka|łapance]], a następnie wysłany go do [[Wiedeń|Wiednia]], do pracy na kolei. Tam zetknął się z [[Komunistyczna Partia Austrii|komunistami austriackimi]] i pod pseudonimem „Frytz”, miał działać w ruchu konspiracyjnym. Po wkroczeniu do miasta [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] był organizatorem milicji ludowej{{odn|Cenckiewicz|2011|s=187}}.
 
W maju 1945 wrócił do [[Roczyny|Roczyn]] i zapisał się do [[Polska Partia Robotnicza|Polskiej Partii Robotniczej]]. W 1945 ukończył w [[Łódź|Łodzi]] [[Centralna Szkoła Partyjna PZPR|Centralną Szkołę Partyjną PPR]]. Skierowany został do [[Ludowe Wojsko Polskie|wojska]] od razu jako oficer, lecz stamtąd usunięto go z pracy partyjnej ze względu na zbyt młody wiek i brak doświadczenia. Został skierowany przez PPR do działającego w strefie kontrwywiadu wojskowego [[Główny Zarząd Informacji|Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego]]. W latach 1946–1947 jako pracownik Polskiej Misji Wojskowej w [[Londyn]]ie zajmował się rozpracowywaniem środowiska żołnierzy [[Władysław Anders|Władysława Andersa]]. Według dziennika „[[Polska Metropolia Warszawska|Polska The Times]]” w 1950 sporządził listę 54 oficerów, którzy zdecydowali się na powrót do [[Polska|Polski]] i opisując ich jako ''skierowanych na robotę szpiegowsko-dywersyjną''<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.polskatimes.pl/artykul/21961,kiszczak-sledzil-zolnierzy-andersa,id,t.html|tytuł=Kiszczak śledził żołnierzy Andersa|autor=Mariusz Staniszewski, Tomasz Pompowski|opublikowany=polskatimes.pl|data=30 września 2008}}</ref>.