William Boyce (kompozytor): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 33:
Gdy pod koniec życia Boyce ogłuchł, musiał porzucić stanowisko organisty i zajpmrzejśc na emeryturę. Zajął się kompletowaniem kompilacji ''Cathedral Music,'' którą w chwili śmierci pozostawił niedokończoną jego nauczyciel Greene. To doprowadziło Boyce'a do edycji dzieł takich kompozytorów, jak [[William Byrd]] czy [[Henry Purcell]]. Wiele utworów z tej kolekcji jest wykonywanych do dziś w czasie nabożeństw [[anglikanizm|Kościoła anglikańskiego.]]
Po śmierci Boyce'a w 1779 roku stanowisko ''Master of the King's Musick'' przejął [[John Stanley]], a jego muzyka uległa zapomnieniu.▼
Boyce znany jest z cyklu ośmiu symfonii (jako jeden z pierwszych wprowadził formę [[symfonia|symfonii]] na grunt angielski), pisał hymny (''anthems'') i ody. Napisał też [[masque]] ''Peleus i Thetis,'' pieśni oparte na wierszach z cyklu ''Secular Masque'' [[John Dryden|Johna Drydena]], muzykę do sztuk Williama Shakespeare "Burza", "Cymbeline", "Romeo i Julia" i "The Winter's Tale", a także muzykę kameralną, w tym cykl dwunastu sonat triowych. Skomponował także melodię brytyjskiego i kanadyjskiego marszu marynarki ''Heart of Oak''. Tekst został później napisany przez [[David Garrick|Davida Garrick]]<nowiki/>a w 1759 roku dla jego sztuki ''Harlequin's Invasion''. Boyce pisał także muzykę dla rytuałów masońskich.
Podobnie jak [[Charles Avison]], Boyce inspirował się muzycznymi osiągnięciami kompozytorów włoskich
▲Po śmierci Boyce'a w 1779 roku stanowisko ''Master of the King's Musick'' przejął [[John Stanley]].
== Przypisy ==
| |||