Władysław Anders: Różnice pomiędzy wersjami

=== Lata II wojny światowej ===

Pierwotnie dowodził [[Nowogródzka Brygada Kawalerii|Nowogródzką Brygadą Kawalerii]] w [[Bitwa pod Mławą|bitwie pod Mławą]]. W czasie odwrotu spod Mławy nie wykonał rozkazu osłony ruchu [[20 Dywizja Piechoty (II RP)|20 Dywizji Piechoty]], co było jedną z przyczyn jej rozbicia. Następnie kilkakrotnie Naczelne Dowództwo zmieniało przydział jego brygady. W związku z wielokrotnie zmienianymi rozkazami nie są jasne powody, dla których jednostka nie wzięła, mimo otrzymanego rozkazu, udziału w [[bitwa nad Bzurą|bitwie nad Bzurą]].

 

Od 12 września 1939 dowodził [[Grupa Operacyjna Kawalerii gen. Andersa|Grupą Operacyjną Kawalerii]] swojego imienia. Stoczył ciężkie walki przeciwko Niemcom w okolicach [[Bitwa pod Mińskiem Mazowieckim (1939)|Mińska Mazowieckiego]] i [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowa Lubelskiego]] (w ramach drugiej [[Bitwa pod Tomaszowem Lubelskim|bitwy tomaszowskiej]]). W tej ostatniej bitwie, po osiągnięciu poważnego sukcesu, jakim było zdobycie 22 września [[Krasnobród|Krasnobrodu]], wraz z [[Nowogródzka Brygada Kawalerii|Nowogródzką Brygadą Kawalerii]] opuścił zdobyte miasto i dotarł do Majdanu Sopockiego, skąd po krótkim odpoczynku udał się w kierunku Lwowa, wychodząc samowolnie z bitwy i nie powiadamiając o tym dowództwa [[Front Północny (1939)|Frontu Północnego]]. W wyniku tego udało się mu przebić na południe. Wobec zaciskającego się pierścienia niemiecko-sowieckiego generał Anders zdecydował rozformować Grupę Kawalerii na mniejsze grupy, które miały przedostać się na [[Węgry]]. Przebijając się w jednej z takich grup, 29 września w okolicach [[Sambor (miasto)|Sambora]] generał Anders został dwukrotnie postrzelony przez Ukraińców, po czym dostał się do niewoli sowieckiej.