Martin Wegelius: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Kobrabones (dyskusja | edycje) kat. |
drobne poprawki |
||
Linia 10:
|miejsce urodzenia = [[Helsinki]]
|data śmierci = [[22 marca]] [[1906]]
|miejsce śmierci =
|przyczyna śmierci =
|instrument =
Linia 31:
Martin Wegelius urodził się 10 listopada 1846 roku w [[Helsinki|Helsinkach]]{{r|:0}}. Studiował historię sztuki, filozofię, historię i literaturę a [[Carl Gustaf Estlander]] (1834–1910) upatrywał w nim swojego następcę{{r|:1}}. Jednocześnie kształcił się muzycznie u [[Gabriel Linsén|Gabriela Linséna]] (1838–1914) i [[Richard Faltin|Richarda Faltina]] (1835–1918){{r|:0}}. Dyplom z filozofii uzyskał w 1869 roku{{r|:0|:1}}.
W latach 1870–1871 Wegelius studiował w [[Wiedeń|Wiedniu]] a w latach 1871–1873 w [[Lipsk]]u, m.in. po kierunkiem teoretyka muzyki [[Ernst Richter|Ernsta Richtera]] (1808–1879), kompozytorów [[Carl Reinecke|Carla Reinecke]] (1824–1910) i [[Salomon Jadassohn|Salomona Jadassohna]] (1831–1902){{r|:0}}. W 1873 roku powrócił do Helsinek i ożenił się z Hanną Bergroth{{r|:1}}. Następnie pracował jako nauczyciel gry na pianinie, krytyk muzyczny, dyrygent i wykładowca Akademickiego Towarzystwa Śpiewaczego{{r|:1}}. W latach 1874–1881 prowadził własne towarzystwo muzyczne ''Dilettantföreningen''{{r|:0}}. W latach 1877–1878 odbył podróż studialną do [[Monachium]], gdzie kształcił się pod okiem kompozytora [[Josef Rheinberger|Josefa Rheinbergera]] (1839–1901), i do Lipska{{r|:0}}. W okresie tym wiele komponował{{r|:0}}. Po powrocie do Finlandii w 1879 roku zagrał dwa swoje koncerty{{r|:0}}.
Z inicjatywy Wegeliusa w marcu 1882 roku ''Dilettantföreningen'' połączyło się z Helsińskim Towarzystwem Muzycznym, tworząc szkolę muzyczną{{r|:0}}. O objęcie kierownictwa Instytutu poproszono norweskiego kompozytora [[Edvard Grieg|Edvarda Griega]] (1843–1907), który odmówił{{r|:0|:2}}. Pierwszym dyrektorem został Wegelius, który pełnił tę funkcję aż do swojej śmierci w 1906 roku{{r|:3}}. Wegelius kładł nacisk na nauczanie [[kompozycja (muzyka)|kompozycji]], sam wykładał w instytucie [[teoria muzyki|teorię muzyki]], historię muzyki i [[solfeż]]{{r|:3}}. Z braku materiałów sam napisał podręczniki do historii muzyki i teorii muzyki, które pozostawały w użyciu przez 50 lat{{r|:0}}. Zatrudnił nauczycieli z zagranicy, m.in. włoskiego kompozytora i pianistę [[Ferruccio Busoni]]ego (1866–1924), norweskiego kompozytora i skrzypka [[Johan Halvorsen|Johana Halvorsena]] (1864–1935) oraz skrzypka [[Viktor Novácek|Viktora Novácka]]{{r|:2}}. Do jego najwybitniejszych uczniów należą: [[Jean Sibelius]] (1865–1957), [[Erkki Melartin]] (1875–1937), [[Armas Järnefelt]] (1869–1958), [[Toivo Kuula]] (1883–1918), [[Erik Furuhjelm]] (1883–1964) i [[Selim Palmgren]] (1878–1951){{r|:0}}.
Linia 51 ⟶ 49:
* <ref name=":3">{{Cytuj stronę | url = http://www.uniarts.fi/en/en/siba/history | tytuł = History of Sibelius Academy | praca = www.uniarts.fi | język = en | data dostępu = 2018-10-03}}</ref>
}}
{{ka}}
| |||