Albert I von Thurn und Taxis: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Ludzie urodzeni w Ratyzbonie" za pomocą HotCat |
|||
Linia 43:
W momencie przejmowania osobistych rządów w 1888 roku książę Albert był jeszcze kawalerem. 15 lipca 1890 roku poślubił w [[Budapeszt|Budapeszcie]] na [[Węgry|Węgrzech]] arcyksiężniczkę [[Małgorzata Klementyna Austriacka|Małgorzatę Klementynę Austriacką]], córkę arcyksięcia Józefa Karola Ludwika Austriackiego i księżniczki Klotyldy [[Klotylda Maria Sachsen-Coburg-Saalfeld|Marii Sachsen-Coburg-Saalfeld]]. Małżonkowie przeżyli ze sobą ponad 60 lat. Doczekali się ośmiorga dzieci. Siedmioro dożyło wieku dorosłego, jedynie drugi syn książę Józef Albert zmarł wkrótce po narodzeniu. Małgorzata Klementyna zmarła 2 maja 1955 roku w wieku 84 lat w Regensburgu.
Książę Albert położył wiele zasług dla miasta [[Ratyzbona]]. W 1919 roku założył kuchnię dla potrzebujących, aby załagodzić trudną sytuację miejscowej ludności w pierwszych zimowych miesiącach po zakończeniu I światowej. Od 1923 roku kuchnia ta była otwarta na stałe. Wydawano do 400 posiłków dziennie. Po II wojnie światowej, otworzył wszystkie królewskie zamki w okolicach Ratyzbony dla licznych uchodźców. Książę Albert był też mecenasem sztuki. Patronował rozmaitym inicjatywom kulturalnym w Ratyzbonie. Grał na fortepianie i organach, a także śpiewał jako baryton na zamkniętych rodzinnych przyjęciach. Książę Albert kontynuował także dzieło przebudowy [[Pałac Thurn und Taxis|zamku św. Emmerama]] rozpoczęte przez brata<ref>Martin Dallmeier, Martha Schad. ''Das Fürstliche Haus Thurn und Taxis, 300 Jahre Geschichte in Bildern '', Verlag Friedrich Pustet, Regensburg 1996, s. 117.</ref> w latach 1883-1885 ręką architekta Max Schultze. Za panowania Alberta zamek otrzymał nowy późnorokokowy styl.
W latach 1904-1908 wybudowano nowe stajnie i wozownię. Wielkim wsparciem dla księcia Alberta była jego żona Małgorzata, która spełniała się nie tylko jako malarka i rzeźbiarka do późnej starości, ale przede wszystkim udzielała się charytatywnie. Pomagała jako pielęgniarka w szpitalu chirurgicznym w [[Ratyzbona|Ratyzbonie]]. W 1923 roku książę Albert otrzymał honorowy tytuł doktora nauk Uniwersytetu w [[Innsbruck]]u. W okresie nasilenia się wpływów ideologii nazistowskiej oraz w czasie II wojny światowej książę jako reprezentant arystokracji o światopoglądzie katolickim był ukrytym wrogiem nazizmu<ref>Martin Dallmeier, Martha Schad, ''op. cit.'', s. 139.</ref>. Choć nie stawiał aktywnego oporu nie wahał się świadczyć za synem Karolem Augustem, gdy ten został aresztowany przez [[Gestapo]] w sierpniu 1944 roku.
| |||