Jerzy II Rakoczy: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Życiorys ==

 

W 1653 roku zawarł sojusz z Rzecząpospolitą, jednak nie przyszedł jej z pomocą w trakcie [[potop szwedzki|najazdu szwedzkiego]]<ref>[[Janusz Radziwiłł (hetman wielki litewski)|Janusz Radziwiłł]] w 1654 wzywał Rakoczego do okupowania Krakowa i objęcia tronu polskiego po spodziewanym obaleniu [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]]. [[Ludwik Kubala]], [http://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/dlibra/docmetadata?id=21493 ''Wojna moskiewska R. 1654–1655''], s. 116–118, 372, ''Puncta nomine illustrissimi principis Radzivillii serenissimo Transylvaniae principi proponenda et specialiora quaedam'' w: [[Szilagyi Sandor]] (1827–1899), [http://real-eod.mtak.hu/1136/1/erdlysazsz01sziluoft.pdf ''Transsylvania et Bellum Boreo-Orientale'' t. I] Budapeszt 1890, s. 310–315.</ref>. Za to w 1656 roku sojusz zaproponowali mu Szwedzi w zamian za Ruś Czerwoną i tytuł wielkiego księcia Halicza. Rakoczy jednak 7 września 1656 roku zawarł traktat wieczystej przyjaźni z powstańcami Bohdana Chmielnickiego i nadal prowadził rokowania ze Szwedami. Spowodowało to wzrost pozycji Rakoczego, co z kolei zmobilizowało Habsburgów do wsparcia Jana Kazimierza, ponieważ obawiali się, że Rakoczy będący lennikiem Turcji może dążyć do zjednoczenia Węgier. W związku z tym [[Ferdynand III Habsburg|Ferdynand III]] podpisał 1 grudnia 1656 roku przymierze z Rzecząpospolitą.