Puławianie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
'''Puławianie''' – potoczna nazwa
Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli [[Roman Zambrowski]] i [[Leon Kasman]]. Orientacja „puławska” skupiała głównie inteligentów, działaczy czynnych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Ludowej. Do związanych z „puławianami” zaliczano również działaczy takich jak [[Jerzy Albrecht]], [[Antoni Alster]], [[Celina Budzyńska]], [[Tadeusz Daniszewski]], [[Ostap Dłuski]], [[Edward Gierek]], [[Romana Granas]], [[Piotr Jaroszewicz]], [[Helena Jaworska]], [[Julian Kole]], [[Wincenty Kraśko]], [[Stanisław Kuziński]], [[Władysław Matwin]], [[Jerzy Morawski (polityk)|Jerzy Morawski]], [[Marian Naszkowski]], [[Roman Nowak]], Mateusz Oks, [[Józef Olszewski]], [[Mieczysław Popiel]], [[Jerzy Putrament]], [[Mieczysław Rakowski]], [[Adam Schaff]], [[Artur Starewicz]], [[Stefan Staszewski]], [[Jerzy Sztachelski]], [[Michalina Tatarkówna-Majkowska]], [[Roman Werfel]], [[Janusz Zarzycki]]<ref name="eisler">{{Cytuj|autor = [[Jerzy Eisler]]; |tytuł = Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989 |data = 1992 |isbn = 83-7066-208-0 |miejsce = Warszawa |wydawca = BGW |s = 61-63 |oclc = 834077717 }}</ref>, a także byli [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS-owcy]], jak [[Tadeusz Dietrich]], [[Henryk Jabłoński]], [[Oskar Lange]], [[Lucjan Motyka]], [[Adam Rapacki (polityk)|Adam Rapacki]]<ref>Wojciech Roszkowski, ''Najnowsza historia Polski 1914-1993'', Warszawa 1995.</ref>, [[Andrzej Werblan]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Eisler|imię= Jerzy|autor link= Jerzy Eisler|tytuł= Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989| rozdział= Październik i „Mała stabilizacja”| nazwisko r= | imię r= | autor r link= |wydawca= POW „BGW”|miejsce= Warszawa|rok= 1992|strony= 62|isbn= 8370662080}}</ref>. Wielu z nich było pochodzenia żydowskiego, co natolińczycy wykorzystywali w propagandzie, nazywając puławian „Żydami”. W czasach stalinowskich oprócz stanowisk w partii zajmowali wysokie stanowiska głównie w prasie partyjnej i w instytutach związanych z kierownictwem PZPR.
Po wydarzeniach [[Poznański Czerwiec|Poznańskiego Czerwca]] poparli kandydaturę [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułki]] na I sekretarza KC PZPR.
Walkę między „natolińczykami” a „puławianami” opisał [[Witold Jedlicki]], były agent UB, później działacz proreformatorskiego Klubu Krzywego Koła w Warszawie. Wyjechał on na mocy decyzji [[Mieczysław Moczar|Moczara]], agenta sowieckich służb specjalnych i ministra spraw wewnętrznych PRL, z Polski do Izraela i w 1962 roku zamieścił w paryskiej „Kulturze” paszkwil na [[Polski październik 1956|Październik 1956]] pod wymownym tytułem „Chamy i Żydy”<ref>[http://niniwa22.cba.pl/jedlicki_chamy_i_zydy.htm Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s. 3-41], [[Kultura (miesięcznik)|Kultura]] nr 12/1962.</ref>. Jedlicki opisywał w nim toczoną w 1956 roku zakulisową walkę na szczytach władz partyjnych
Młodą grupą wywodzącą się z rodziców, będących puławianami (młodym wcieleniem), bądź rodzinnie powiązaną z tym środowiskiem byli „[[Komandosi (grupa opozycyjna)|komandosi]]” związani z [[Marzec 1968|buntem 1968 r]].
|