Po wydarzeniach [[Poznański Czerwiec|Poznańskiego Czerwca]] poparli kandydaturę [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułki]] na I sekretarza KC PZPR.
Walkę między „natolińczykami” a „puławianami” opisał [[Witold Jedlicki]], były agent UB, później działacz proreformatorskiego Klubu Krzywego Koła w Warszawie. Wyjechał on na mocy decyzji [[Mieczysław Moczar|Moczara]], agentaktóry sowieckichw służb1962 specjalnych i ministra spraw wewnętrznych PRL,wyjechał z Polski do Izraela i w 1962grudniu tego roku zamieścił w emigracyjnej, paryskiej „Kulturze” paszkwil na [[Polski październik 1956|Październik 1956]]tekst pod wymownym tytułem „Chamy i Żydy”<ref>[http://niniwa22.cba.pl/jedlicki_chamy_i_zydy.htm Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s. 3-41], [[Kultura (miesięcznik)|Kultura]] nr 12/1962.</ref>. Jedlicki opisywał w[[Polski nimpaździernik toczoną w1956|Październik 1956]] rokui zakulisową walkę na szczytach władz partyjnych frakcjafrakcji „konserwatywnej” (cieszącej się poparciem sowieckiej ambasady) zwanej „natolińczykami” oraz „proreformatorskiej” zwanej „puławianami”. Zgodnie z zamówieniem społecznym Moczara, Jedlicki określał jego zwolenników jako „chamów”, czyli „przedstawicieli polskiego ludu”, zaś „puławian” jako „Żydów”. Była to korzystna dla Moczara manipulacja propagandowa, gdyż jego przeciwnicy określeni zostali jako „Żydy”. Broszura ta była elementem przygotowań sowieckich służb do zmian kadrowych w PRL<ref>[http://www.bibula.com/?p=19301.htm „Ten Żyd kogo Partia wskaże (rzecz o początkach kariery tow. gen. LWP Wojciecha Jaruzelskiego)” – Antoni Zambrowski]</ref>.
==Zobacz też==
Młodą grupą wywodzącą się z rodziców, będących puławianami (młodym wcieleniem), bądź rodzinnie powiązaną z tym środowiskiem byli „[[Komandosi (grupa opozycyjna)|komandosi]]” związani z [[Marzec 1968|buntem 1968 r]].
