Puławianie: Różnice pomiędzy wersjami

'''Puławianie''' – potoczna nazwa [[Frakcja (polityka)#Frakcja partyjna|frakcji]] powstałej w kierownictwie [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii RobotniczejPZPR]] w 1956. Nazwa pochodzi od zespołu modernistycznych kamienic przy [[Ulica Puławska w Warszawie|ul. Puławskiej]] 24 i 26 w [[Warszawa|Warszawie]], które przetrwały wojnę, zasiedlonych po wojnie głównie przez wysokich funkcjonariuszy partyjnych, w których mieszkali niektórzy ze zwolenników tej frakcji.

Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli [[Roman Zambrowski]] i [[Leon Kasman]]. Orientacja „puławska” skupiała głównie inteligentów, działaczy czynnych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Ludowej. Do związanych z „puławianami” zaliczano również działaczy takich jak [[Jerzy Albrecht]], [[Antoni Alster]], [[Celina Budzyńska]], [[Tadeusz Daniszewski]], [[Ostap Dłuski]], [[Edward Gierek]], [[Romana Granas]], [[Piotr Jaroszewicz]], [[Helena Jaworska]], [[Julian Kole]], [[Wincenty Kraśko]], [[Stanisław Kuziński]], [[Władysław Matwin]], [[Jerzy Morawski (polityk)|Jerzy Morawski]], [[Marian Naszkowski]], [[Roman Nowak]], Mateusz Oks, [[Józef Olszewski]], [[Mieczysław Popiel]], [[Jerzy Putrament]], [[Mieczysław Rakowski]], [[Adam Schaff]], [[Artur Starewicz]], [[Stefan Staszewski]], [[Jerzy Sztachelski]], [[Michalina Tatarkówna-Majkowska]], [[Roman Werfel]], [[Janusz Zarzycki]]<ref name="eisler">{{Cytuj|autor = [[Jerzy Eisler]]; |tytuł = Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989 |data = 1992 |isbn = 83-7066-208-0 |miejsce = Warszawa |wydawca = BGW |s = 61-63 |oclc = 834077717 }}</ref>, a także byli [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS-owcy]], jak [[Tadeusz Dietrich]], [[Henryk Jabłoński]], [[Oskar Lange]], [[Lucjan Motyka]], [[Adam Rapacki (polityk)|Adam Rapacki]]<ref>Wojciech Roszkowski, ''Najnowsza historia Polski 1914-1993'', Warszawa 1995.</ref>, [[Andrzej Werblan]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Eisler|imię= Jerzy|autor link= Jerzy Eisler|tytuł= Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989| rozdział= Październik i „Mała stabilizacja”| nazwisko r= | imię r= | autor r link= |wydawca= POW „BGW”|miejsce= Warszawa|rok= 1992|strony= 62|isbn= 8370662080}}</ref>. WieluCzęść z nich było pochodzenia żydowskiego, co natolińczycy wykorzystywali w propagandzie, nazywając puławian „Żydami”. W czasach stalinowskich oprócz stanowisk w partii zajmowali wysokie stanowiska głównie w prasie partyjnej i w instytutach związanych z kierownictwem PZPR.

Walkę między „natolińczykami”„''natolińczykami''” a „puławianami”„''puławianami''” opisał [[Witold Jedlicki]], działacz proreformatorskiego Klubu Krzywego Koła w Warszawie, który w 1962 wyjechał z Polski do Izraela i w grudniu tego roku zamieścił w emigracyjnej, paryskiej „Kulturze” tekst pod tytułem „Chamy i Żydy”<ref>[http://niniwa22.cba.pl/jedlicki_chamy_i_zydy.htm Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s. 3-41], [[Kultura (miesięcznik)|Kultura]] nr 12/1962.</ref>. Jedlicki opisywał [[Polski październik 1956|Październik 1956]] i zakulisową walkę na szczytach władz partyjnych frakcji „konserwatywnej” (cieszącej się poparciem sowieckiej ambasady) zwanej „natolińczykami”„''natolińczykami''” oraz „proreformatorskiej” zwanej „puławianami”„''puławianami''”. Jedlicki określał jego zwolenników"''natolińczyków''"" jako „chamów”, czyli „przedstawicieli polskiego ludu”, zaś „puławian”„''puławian''” jako „Żydów”.