Władysław Bes: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zdjęcie |
|||
Linia 25:
== Życiorys ==
Władysław Bes urodził się 3 kwietnia 1914 w Maniowie<ref name="matura">{{Cytuj książkę | tytuł = XLVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1934/1935 | url = | miejsce = Sanok | data = 1935 | strony = 12}}</ref><ref>Na świadectwie egzaminu dojrzałości z 1934 została podana tożsamość „Władysław Maria Bes” urodzony w „Maniowie”. W sprawozdaniu sanockiego gimnazjum z 1934 „Władysław Marian Bes” i wskazane miejsce urodzenia „Maniowa”.</ref>. Był synem Romana<ref>{{Cytuj stronę | url = http://inwentarz.ipn.gov.pl/showDetails?id=1606538&q=&page=43&url=%5BgrupaAktotworcyId=3%7CaktotworcaId=4002%7CpodzespolId=9777%7Ctyp=3%5D | tytuł = Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Poznaniu (1945) 1983-1990. Stanisław Bes | opublikowany = inwentarz.ipn.gov.pl | data dostępu = 2016-03-04}}</ref>. Jego starszym bratem był [[Stanisław Bes]] (ur. 1912). 20 czerwca 1934 zdał egzamin dojrzałości w [[Gimnazjum nr 2 im. Królowej Zofii w Sanoku|Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii]] w [[Sanok]]u (w jego klasie byli m. in. [[Kazimierz Boczar]], [[Stanisław Haduch]], [[Andrzej Skubisz]])<ref name="matura"/><ref>{{cytuj stronę|url=http://1losanok.pl/uczniowie/absolwenci|tytuł=Absolwenci|opublikowany=1losanok.pl|data dostępu=27 lutego 2014}}</ref>. Od 1934 do 1937 był słuchaczem [[Szkoła Podchorążych Piechoty|Szkole Podchorążych Piechoty]] w [[Ostrów Mazowiecka|Ostrowie Mazowieckiej]]. W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia [[podporucznik]]a piechoty ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 października 1937 i lokatą 177 w korpusie oficerów piechoty<ref>{{cytuj stronę|url=http://officersdatabase.appspot.com/oficer/Bes_Maria_W%C5%82adys%C5%82aw_3_4_1914|tytuł=Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Wacław Brzozowski|opublikowany=officersdatabase.appspot.com|data dostępu=27 lutego 2015}}</ref>. Otrzymał przydział do [[6 Pułk Strzelców Podhalańskich|6 pułku Strzelców Podhalańskich]], obejmując stanowisko dowódcy plutonu. Od 1938 do 1939 był dowódcą plutonu 5 kompanii w II batalionie pułku, stacjonującym w [[Drohobycz]]u.
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] 1939 w okresie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] był dowódcą 4 kompanii II batalionu macierzystego 6 pspodh., biorącego udział w walkach w składzie [[22 Dywizja Piechoty Górskiej|22 Dywizji Piechoty Górskiej]] w ramach [[Armia „Kraków”|Armii „Kraków”]]. Podczas walk na szlaku bojowym pułku uczestniczył w zmaganiach pod Broniną k. Buska, pod Baranowem, w okolicach Zamościa. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w [[Niemieckie obozy jenieckie 1939–1945|niemieckim obozie jenieckim]] [[Oflag II C Woldenberg]] (wraz z nim brat Stanisław)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.ltg.zg.pl/opracowania/woldenberg_przepisany.xlsx|tytuł=Woldenberg|opublikowany=ltg.zg.pl|data dostępu=27 lutego 2015}}</ref>. Bracia Besowie byli czynnymi aktywistami obozowej konspiracji. Obaj wraz innymi jeńcami latem 1941 budował podkop celem ucieczki z obozu<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Oflag IIC Woldenberg. Wspomnienia jeńców | wydawca = [[Książka i Wiedza]] | miejsce = Warszawa | data = 1984 | strony = 153 | isbn = 83-05-11162-8 | rozdział = Ucieczki | nazwisko r = [[Witold Stefan Wróblewski]]}}</ref> oraz byli w grupie kilkudziesięciu jeńców, którzy w tajności zdobywali materiał drzewny<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Oflag IIC Woldenberg. Wspomnienia jeńców | wydawca = [[Książka i Wiedza]] | miejsce = Warszawa | data = 1984 | strony = 155 | isbn = 83-05-11162-8 | rozdział = Ucieczki | nazwisko r = [[Witold Stefan Wróblewski]]}}</ref>.
| |||