Kalendarz egipski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Ustalenie dat władania według współczesnego kalendarza: - nadmierne spacje |
Nie ma wzmianki o plutarchu wcześniej, jednoczesnie istnieje wpis na wiki który o nim mówi. Według zasad powinien być link |
||
Linia 47:
Obserwacja nieba, a konkretnie wzajemnego położenia słońca i najjaśniejszej z gwiazd – [[Syriusz]]a, zwanego przez Egipcjan ''Sopdet'' lub ''Sotis'', doprowadziła ich do ustalenia, że długość roku wynosi w istocie 365 dni. Syriusz, wchodzący w skład gwiazdozbioru [[Wielki Pies|Psa Wielkiego]], w ciągu miesięcy zimowych widoczny jest przez prawie całą noc, wiosną zachodzi w połowie nocy. W połowie maja przebywa nad horyzontem, niewidoczny z powodu blasku słońca i dopiero o zmierzchu można go dostrzec tuż nad zachodnim horyzontem. W końcu tego miesiąca kryje się zupełnie w blasku słońca i pojawia się w drugiej połowie lipca, nad ranem, po wschodniej stronie nieba. Dzień [[heliakalny wschód|heliakalnego wschodu]] Syriusza, po dwóch miesiącach nieobecności na niebie, stał się początkiem roku astronomicznego. Przypada on w Egipcie około 21 lipca, nad [[Morze Śródziemne|Morzem Śródziemnym]] o kilka dni wcześniej niż w górnym biegu rzeki. Obserwacja heliakalnego wschodu należy do bardzo trudnych: zależy od miejsca obserwacji, pogody, wzrostu obserwatora, stąd musiało upłynąć sporo czasu zanim obserwacje mogły zostać uznane za całkiem pewne{{r|Zajdler22}}.
Doprowadziło to w konsekwencji do reformy kalendarza i wydłużenia roku o 5 dni. [[Plutarch]] w utworze ''O Izydzie i Ozyrysie'' podaje następującą legendę tłumaczącą powstanie 365-dniowego kalendarza egipskiego{{r|Zajdler24a}}: ''Bogini Nieba Nut pokochała boga Ziemi – Geba i wyszła potajemnie za niego. Dowiedziawszy się o tym bóg Słońca – Ra – bardzo się rozgniewał. Nut była jego wnuczką, ale on kochał ją bardzo czule. Rzucił klątwę na Nut: »jeśli zechce kiedykolwiek urodzić dziecko – niech nie będzie miesiąca w roku, w którym mogłoby ono przyjść na świat!«. Zapłakana Nut, która akurat spodziewała się dziecka, pobiegła do boga mądrości – Tota, aby jej pomógł. Tot udał się do boga Księżyca – Chonsu – i zaproponował, by zagrał z nim w kości. Tot wygrał od Chonsu 5 dni, które ten miał schowane na czarną godzinę. I tak oto bóg Tot dodał do roku 5 dni, w ciągu których bogini Nut urodziła wszystkie swe dzieci. Pierwszego dnia urodził się Ozyrys – bóg zaświatów, patron zmarłych, drugiego – Horus Starszy, bóg nieba, który został potem pierwszym faraonem Egiptu, trzeciego – Set, bóg wojny, czwartego – Izyda, bogini Ziemi, piątego wreszcie – Neftyda, bogini miłości''{{r|Zwoźniak42}}.
Dodatkowych 5 dni – tzw. ''epagomenai'' – nie miało swojej nazwy. Uważano je za feralne. Były to dni pokutne, w których kapłani nakazywali modły, mające zabezpieczyć przed nieszczęściami{{r|Zwoźniak42}}.
| |||