Oprawa wdowia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 52633838 autora 31.178.119.196: księżnej było OK ("księżny" to arch.); propagatywy to nie prerogatywy, drobne redakcyjne Znacznik: Anulowanie edycji |
red. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 6:
Pod względem prawno-publicznym uprawnienia księżnej-wdowy dorównywało propagatywom pozostałych książąt dzielnicowych, tzn. istniała możliwość kreowania aktów, takich jak objazdy administracyjne, zwoływanie [[wiec|wieców]] państwowych, nadania ziemskie dla kościoła czy osób prywatnych w posiadanych miejscowościach (chyba że testament nakładał jakieś ograniczenia lub sama księżna wdowa rezygnowała z części swoich uprawnień). Z uwagi jednak na dożywotni charakter władztwa wdowa nie mogła przekazać swojego dziedzictwa nikomu spoza grona osób wskazanych przez testament. Wszelkie odejście od tej reguły wymagało więc konsensusu prawnych następców wdowy. Ewentualna utrata oprawy wdowiej następowała tylko w dwóch przypadkach: powtórnego zamążpójścia lub złożenia ślubów zakonnych (nie licząc samodzielnej rezygnacji), a więc w wypadkach znalezienia alternatywnych źródeł utrzymania (chociaż czasami obserwujemy zachowanie oprawy także i w tych wypadkach).
W czasach późniejszych obserwujemy pewną ewolucję charakteru oprawy wdowiej z majątkowego na finansowy. Od XIV stulecia coraz częściej widzimy próby zabezpieczenia dostatniego życia żonie przez umierających mężów także poza panującą dynastią (najprawdopodobniej działo się to już wcześniej, jednak szczupłość źródeł nie pozwala na wcześniejszą datację tego zjawiska).
We [[kategoria:Prawo prywatne Polski przedrozbiorowej]]
| |||