Tommaso Antici: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
m Poprawiam szablon cytowania |
||
Linia 47:
30 maja 1766 król [[Stanisław August Poniatowski|Stanisław August]] mianował go na polskiego ''[[Chargé d’affaires]]'' przy Stolicy Apostolskiej w [[Rzym]]ie. Antici był typowym włoskim [[kondotier]]em dyplomatycznym. Początkowo łączył dyplomatyczne przedstawicielstwo polskie z przedstawicielstwem elektora Bawarii i elektora Kolonii, jednak zrezygnował z tego pod naciskiem Warszawy. 24 marca 1768 awansowany na ministra pełnomocnego. W 1768 roku uzyskał polski [[indygenat]]<ref>Edward Rawicz, Indygenat w Polsce za Stanisława Augusta, w: Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu za rok 1924, Przemyśl 1924, s. 50.</ref>. Reprezentował Polskę przy Watykanie aż do III Rozbioru (1795).
Na początku panowania Stanisława Augusta nie udało się niczego uzyskać od kurii rzymskiej. Stolica Apostolska niechętnie widziała reformatorskie dążenia w Polsce. [[Nuncjusz apostolski]] [[Angelo Maria Durini]] przybyły w 1767 roku do Warszawy poparł na własną rękę konfederatów barskich, choć sam papież nie zdecydował się na jej poparcie. Anticiemu w 1772 roku udało się załatwić w Rzymie odwołanie Duriniego z Polski. W 1767 został kawalerem [[Order Świętego Stanisława|Orderu Świętego Stanisława]]<ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 179.</ref>. W 1780 odznaczony [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]] nr 650<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko r=Męclewska |imię r=Marta |rozdział=
30 marca 1789 papież [[Pius VI]] wyniósł go do godności kardynalskiej, a 3 sierpnia tego samego roku został mu przyznany tytuł prezbitera [[Bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu|Santa Maria in Trastevere]].
| |||