Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Anulowanie wersji 54968347 autorstwa Kemot696 (dyskusja) za dużo uźródłowionych informacji wypadło Znacznik: Anulowanie edycji |
m →Działalność PKWN: drobne merytoryczne |
||
Linia 77:
[[Jan Ciechanowski (historyk)|Jan Ciechanowski]] konkluduje: {{Cytat|W dniu, w którym zaczynało się [[Powstanie warszawskie|Powstanie Warszawskie]], którego ostateczne powodzenie zależało, zgodnie z planem jego polskich autorów, od wejścia Armii Czerwonej do stolicy Polski, Stalin jednocześnie wypowiadał, w istocie, Armii Krajowej wojnę i zapowiadał jej całkowitą likwidację na wszystkich oswobodzonych od Niemców terenach. Co nie najlepiej wróżyło powstańcom i mieszkańcom Warszawy czekającym od samego wybuchu powstania na sowiecką pomoc. Stalin był niestety zdecydowany narzucić Polsce pro-sowiecki rząd, który sam w rzeczywistości stworzył, na przeszkodzie czemu stała Armia Krajowa i władze [[Polskie Państwo Podziemne|Polski Podziemnej]] i Rząd Polski w Londynie uznawany jeszcze przez naszych zachodnich aliantów. Przeszkodę tę, w postaci stołecznych oddziałów Armii Krajowej, mogli usunąć z drogi i jak wiemy usunęli jego główni, ale pod tym jednym i jedynym względem niezmiernie usłużni, przeciwnicy – Niemcy''<ref>[[Jan Ciechanowski (historyk)|Jan Ciechanowski]], ''Powstanie Warszawskie. Zarys podłoża politycznego i dyplomatycznego'', wydanie uzupełnione i poszerzone, [[Bellona (wydawnictwo)|Bellona]] i Oficyna Aspra-JR, Pułtusk-Warszawa 2009, {{ISBN|978-83-7549-074-9}}, s. 423.</ref>.}}
6 sierpnia 1944 odbyły się w Moskwie rozmowy między premierem Rządu RP na uchodźstwie Stanisławem Mikołajczykiem i towarzyszącym mu [[Tadeusz Romer|Tadeuszem Romerem]] a przedstawicielami PKWN (m.in. Bierut, Osóbka-Morawski, Żymierski), które zakończyły się fiaskiem<ref>{{Cytuj|autor = Krystyna Kersten |tytuł = Narodziny systemu władzy. Polska 1943-1948 |data = 1990 |isbn = 83-85066-09-8 |miejsce = Poznań |wydawca = Kantor Wydawniczy SAWW |s = 76 |oclc = 834533924}}</ref>. Przedstawiciele PKWN zaproponowali Mikołajczykowi stanowisko premiera w przyszłym rządzie jedności narodowej za cenę odrzucenia konstytucji kwietniowej jako podstawy formowania nowych władz i proponowali przedstawicielom rządu na uchodźstwie 4 teki w nowym gabinecie<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, ISBN 978-83-08-06095-7, str. 387</ref>.
Na początku sierpnia 1944 delegację PKWN i KRN przyjął Stalin. Podczas tego spotkania [[Hilary Minc]] zwrócił uwagę, że „nie zawsze była uszanowana autonomia władz polskich na wyzwolonych terenach”. W rezultacie tej interwencji (chodziło konkretnie o sposób wydania zakazu posiadania radioodbiorników) Stalin odsunął (według [[Jakub Berman|Bermana]]) od zajmowania się sprawami polskimi komisarza bezpieczeństwa państwowego [[Gieorgij Żukow (zm. 1978)|Gieorgija Siergiejewicza Żukowa]]<ref>{{Cytuj|autor = Anna Sobór-Świderska |tytuł = Jakub Berman. Biografia komunisty |data = 2009 |isbn = 978-83-7629-090-4 |miejsce = Warszawa |wydawca = IPN |s = 131 |oclc = 836862492 }}</ref>. Przedstawiciele PKWN podejmowali interwencje wobec władz ZSRR dotyczące np. kwestii niekontrolowanego wyrębu lasów przez Armię Czerwoną, lub uwolnienia przez [[NKWD]], [[NKGB]] i [[Smiersz]] aresztowanych obywateli polskich i przekazania ich władzom PKWN. Interwencje te niekiedy odnosiły skutek, pierwsze zwolnienia Polaków nastąpiły jednak dopiero w kwietniu 1945<ref>Anna Sobór-Świderska, ''Jakub Berman. Biografia komunisty'', IPN, Warszawa 2009, {{ISBN|978-83-7629-090-4}}, s. 145 i 146.</ref>.
| |||