Od 1919 z dużym sukcesem redagował i wydawał we własnej drukarni „Gazetę Poniedziałkową”, która w tamtym czasie była jedyną gazetą ukazującą się w poniedziałek. W 1925 został zaangażowany przez [[Henryk Butkiewicz|Henryka Butkiewicza]] do [[Dom Prasy S.A.|Domu Prasy]], zwanego Prasą Czerwoną (od koloru winiety tytułowej), założonego przez spółdzielnię dziennikarzy w Warszawie w 1922 r. Został redaktorem naczelnym „[[Express Poranny|Ekspresu Porannego]]". Był twórcą nowoczesnej gazety codziennej, z krótką informacją polityczną, podaną w atrakcyjnej formie. W 1931 odszedł z "Ekspresu Porannego" ponieważ Dom Prasy coraz bardziej wiązał się z [[Sanacja|Sanacją]], przez co wymagano wypowiadania się sprzecznego z przekonaniami. Po nieudanych próbach wydawania własnej gazety codziennej „Rekordu Porannego”, zaczął w 1932 prowadzić dziennikarską agencję informacyjną „Press”, zamkniętą w 1937 bez wyroku sądowego przez władze sanacyjne, za zamieszczanie licznych wiadomości o jawnie wrogich Polsce poczynaniach Niemców, a zwłaszcza o ekscesach i awanturach w Gdańsku. Początkowo nie mógł znaleźć pracy jako ktoś źle widziany. Pracował jakiś czas w „Gazecie Handlowej”, a w końcu zdecydował się na przyjęcie oferty „Kuriera Polskiego”, organu Zjednoczenia Przemysłowców, zwanego popularnie Lewiatanem. Został zastępcą redaktora naczelnego i kierownikiem działu polityki wewnętrznej. Przez wiele lat wchodził w skład władz Syndykatu Warszawskiego. Był współzałożycielem i aktywnym działaczem [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich]] i Klubu Sprawozdawców Sejmowych.
