Archaizacja: Różnice pomiędzy wersjami

'''Archaizacja''' ('''stylizacja archaiczna''') - rodzaj [[stylizacja językowa|stylizacji językowej]] polegającej na wprowadzeniu do [[utwór literacki|utworu literackiego]] archaicznych elementów słownictwa, rzadziej form gramatycznych lub konstrukcji składniowych<ref> Teresa Kostkiewiczowa, Archaizacja, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.</ref>. W wypadku braku zabytków dokumentujących dawne formy (np. dla [[język polski|polszczyzny]] sprzed [[XII wiek|XII]] w.) celom stylizacji archaicznej mogą służyć elementy gwarowe lub pochodzące z języka dawnych epok. Problem archaizacji języka nabrał znaczenia z rozwojem powieści historycznej i wzrostem tendencji realistycznych w [[literatura|literaturze]]. W [[literatura polska|literaturze polskiej]] rozkwit tego rodzaju stylizacji przypada na wiek [[XIX wiek|XIX]]. W szerokim zakresie wprowadził archaizację do swoich powieści historycznych [[Henryk Sienkiewicz]]. W "Trylogii" oparł stylizację językową na polszczyźnie [[XVII wiek|XVII]]-wiecznej, wprowadzając zarówno archaizmy leksykalne, fonetyczne, fleksyjne a także archaizując tok składniowy. Dzięki temu perfekcyjnie odtworzył atmosferę przedstawionej epoki.

Na płaszczyźnie pozajęzykowej archaizację można wyrażać dawnym krojem pisma ([[Pismo gotyckie|gotyk]]), zastosowaniem [[inicjał|inicjałów]]ów lub użyciem [[drzeworyt|drzeworytów]]ów, które zewnętrznie upodabniają książkę do [[starodruk|starodruku]]u.