Henryk Dobrzański: Różnice pomiędzy wersjami

Młody Henryk Dobrzański jako absolwent kursu w [[Polskie Drużyny Strzeleckie|Polskich Drużynach Strzeleckich]] starał się, aby przyjęto go do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]]. Na przeszkodzie jednak stał jego młody wiek, dlatego też zmienił rok urodzenia na 1896 i został przyjęty do Legionów. 1 grudnia 1914 r. siedemnastoletni Henryk Dobrzański stawił się na stacji zbornej Legionów Polskich w Krakowie. W maju 1915 r. w stopniu kaprala, został odkomenderowany do plutonu kawalerii sztabowej przy Komendzie Legionów Polskich, a już w grudniu na własną prośbę, został przeniesiony do 3 szwadronu [[2 Pułk Ułanów (LP)|2 pułku ułanów]] Legionów Polskich by brać bezpośredni udział w działaniach frontowych. W czasie [[Kryzys przysięgowy|kryzysu przysięgowego]] w lipcu 1917 r. znaczna część [[II Brygada Legionów Polskich|II Brygady Legionów]] wraz z 2 pułkiem ułanów złożyła przysięgę na wierność cesarzowi Niemiec i została przemianowana na [[Polski Korpus Posiłkowy]]. W styczniu 1918 r. kpr. Dobrzański jako jeden z wyróżniających się żołnierzy został skierowany do Szkoły Podchorążych II Brygady w Mamajesti. Nauki jednak nie ukończył, gdyż w lutym 1918 r. na znak protestu przeciwko podpisaniu [[Traktat brzeski (9 lutego 1918)|traktatu brzeskiego]] część oddziałów Polskiego Korpusu Posiłkowego, głównie z II Brygady Legionów, pod dowództwem płk. [[Józef Haller|Józefa Hallera]], przebiła się [[bitwa pod Rarańczą (1918)|pod Rarańczą]] przez front austriacko-rosyjski i przeszła na teren Rosji, łącząc się z [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpusem Polskim]]. Znaczna część żołnierzy oddziałów do których nie dotarł rozkaz płk. Hallera oraz słuchacze Szkoły Podchorążych wraz z kpr. Dobrzańskim zostali uwięzieni w obozie internowanych w Száldobos na Węgrzech. Następnie Henryk Dobrzański trafił do obozu w Talabor gdzie zachorował. Z tego powodu został w ciężkim stanie przeniesiony do szpitala w [[Syhot|Marmarosz Sziget]] gdzie po wyzdrowieniu postanowił wraz z dwoma innymi żołnierzami uciec z niewoli. Jako pomocnik palacza parowozu przedostał się przez granicę i znalazł schronienie najpierw w [[Głębowice (województwo małopolskie)|Głębowicach]], a później w majątku [[Czechy (województwo małopolskie)|Czechy]]{{r|<!-- UWAGA: ten przypis nie ma treści; Zobacz [[WP:REFPUSTE]] -->autonazwa1}}.