Aleksy Rodecki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
|||
Linia 20:
W młodości trafił do krakowskich [[Zakon Braci Mniejszych|franciszkanów]], skąd [[Franciszek Lismanin]] skierował go do szkoły ewangelickiej w [[Pińczów|Pińczowie]]. Tam zetknął się z poglądami nauczyciela języka greckiego, Francuza [[Piotr Stoiński|Piotra Statoriusa-Stoińskiego]]. W 1567 roku wziął udział w synodzie łańcuckim<ref name="Rakow">{{Cytuj stronę | url = http://www.rodzina.malanowicz.eu/Rakow/arianie/oficyny.htm | tytuł = Raków – arianie | opublikowany = malanowicz.eu | data dostępu = 2018-11-14}}</ref>.
W 1574 roku założył w Krakowie własną drukarnię. Pierwszym wydanym drukiem przez niego dziełem był katechizm [[bracia polscy|braci polskich]] [[Jerzy Szoman|Jerzego Szomana]]. Założona przez niego oficyna w początkach swej działalności służyła wszystkim pisarzom nurtu [[unitarianizm|unitariańskiego]], choć nieraz mieli oni różniące się poglądy. Z tego powodu jego drukarnia była narażona na liczne napady. Na przykład 24 marca 1578 roku po agitacji [[Stanisław Hozjusz|Stanisława Hozjusza]] podburzeni przez niego studenci zniszczyli szereg urządzeń drukarni oraz wiele ksiąg. Z tego względu by chronić siebie oraz swoją drukarnię używał pseudonimów i fikcyjnych adresów zakładu. Tak powstały używane przez Aleksego Rodeckiego pseudonimy „Aleksander Turobińczyk” (Alexander Turobinius) czy „Teofil Adamowic” (Theophilus Adamides){{r|Rakow}}.
W 1579 roku wydał zbiór dokumentów ''Defensio Francisci Davidis in negotio de non invocando Iesu Christi in precibus'' co spowodowało jego uwięzienie z powodu unitariańskiego charakteru nauczania [[Ferenc Dávid|Ferenca Dávida]]. Ponownie został uwięziony w roku 1585 roku, a król [[Stefan Batory]] nakazał odebrać mu warsztat i zabronił Rodeckiemu wykonywania zawodu drukarza. Jego obrony podjął się [[Stanisław Taszycki]], który 12 września 1585 podczas rozprawy przed majestatem królewskim wystąpił z mową w obronie wolności sumień i swobód szlacheckich, prosząc króla o uwolnienie więźnia i pozostawienie mu drukarni{{r|Rakow}}.
| |||