Marcello Bacciarelli: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 42:
Marcello Bacciarelli urodził się w 1731 roku w Rzymie w rodzinie o artystycznych tradycjach. W mieście terminował u włoskiego malarza [[Marco Benefial]]a (1684–1764){{odn|Ostrowski|2002}}.
W roku 1750 w wieku 19 lat został powołany na [[Drezno|dwór drezdeński]] króla polskiego [[August III Sas|Augusta III]]. W roku
[[Plik:Pałacyk Bacciarellego ul. Bagatela 5.jpg|thumb|left|Nieistniejący ''Pałacyk Bacciarellego'' przy ul. [[Ulica Bagatela w Warszawie|Bagatela]] w Warszawie, w którym artysta mieszkał w latach 1780–1818 wraz z rodziną.]]
Mieszkał początkowo w przydzielonym mu przez króla służbowym mieszkaniu obok pracowni na [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskim w Warszawie]]. W 1772 roku z nadania króla otrzymał grunt nr. 1761 przy [[Ulica Okopowa w Warszawie|ulicy Okopowej]] gdzie wybudował własnym nakładem pawilon oraz założył ogród owocowy wraz z małym parkiem. Pawilon ogrodowy został w latach 1789–1793 przebudowany na willę według projektu [[Jan Chrystian Kamsetzer|Jana Chrystiana Kamsetzera]], a w 1843 na rezydencję tzw. pałacyk Bacciarellego<ref>{{cytuj książkę |autor = Eugeniusz Szwankowski| tytuł = Ulice i place Warszawy |wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe |miejsce = Warszawa |rok = 1970 |strony = 14}}</ref>. Posiadłość tę sprzedali spadkobiercy malarza po jego śmierci. Fragment ulicy Okopowej przy której stał pałacyk nazwany został później [[Ulica Bagatela w Warszawie|ulicą Bagatela]]. Obiekt został zniszczony w czasie II wojny światowej i rozebrany przez władze komunistyczne [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] w 1950 roku{{odn|Ostrowski|2002}}{{odn|Rastawiecki|1850}}.
| |||