Muzyka w średniowieczu: Różnice pomiędzy wersjami

Jest to okres związany z działalnością szkoły Notre Dame oraz późniejszych teoretyków, jak [[Franco z Kolonii]] i [[Petrus de Cruce]]. Nastąpił wówczas rozkwit polifonii organalnej ([[organum]]), związanej z nią rytmiki i notacji modalnej oraz form organalnych, jak [[Klauzula (muzyka)|klauzula]], [[Conductus|konduktus]] i [[motet]]. Ostatnia z wymienionych form rozkwitła zwłaszcza w XIII w., w którym dokonał się dalszy rozwój rytmiki (wprowadzenie większej liczby relacji) oraz notacji muzycznej ([[prefrankońska notacja prefrankońska]], [[frankońska notacja frankońska]]). Czołowymi reprezentantami ars antiqua byli [[Leoninus]] i [[Perotinus]]. W okresie tym bujnie rozwinęła się twórczość świecka; działali wówczas trubadurzy, truwerzy i minnesingerzy. Najważniejszymi zabytkami ars antiqua są: [[Magnus Liber Organi]] i kodeksy Montpellier, Bamberg i Huelgas.