Diecezja kielecka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Winnetou14 (dyskusja | edycje) mapa |
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 49:
Od zachodu przez rzekę [[Pilica|Pilicę]] graniczył z archidiakonatem łęczyckim i uniejowskim, od północy z archidiakonatem łowickim i mazowiecką dzielnicą biskupstwa poznańskiego, zaś od południa i południowego wschodu z diecezją krakowską. Archidiakoni i prepozyci (sprawujący władzę archidiakońską) pełnili funkcje administracyjne z ramienia [[biskup]]a i byli bezpośrednimi zwierzchnikami [[Dziekan (Kościół katolicki)|dziekanów]].
'''Czasy okupacji austriackiej'''.
Po rozbiorach Rzeczypospolitej następowały częste zmiany granic politycznych, które pociągały za sobą reorganizację terytorialną Kościoła. Na przełomie [[XVIII wiek|XVIII]] i [[XIX wiek|XIX]] w. dokonana została reorganizacja terytorialna Kościoła katolickiego w zaborze austriackim. Miała ona na celu dostosowanie organizacji kościelnej do nowych granic politycznych. Jej wynikiem było zniesienie diecezji tarnowskiej i przeniesienie siedziby biskupstwa z Tarnowa do Kielc. [[Pius VII|Papież Pius VII]] [[Bulla|bullą]] ''Indefessum personarum'' wydaną [[13 czerwca]] [[1805]] powołał do istnienia diecezję kielecką. Dla jej potrzeb Franciszek I cesarz Austrii 6 lutego 1806 przekazał będący własnością skarbu państwa [[Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach|pałac w Kielcach]]<ref>Jerzy Daniel, ''Kalendarz Świętokrzyski 2005''. Wydawnictwo Jedność Kielce 2014, s.216.</ref>. Faktyczne jednak ukonstytuowanie nowej diecezji z siedzibą biskupa w [[Kielce|Kielcach]] miało miejsce dopiero [[30 września]] [[1807]]. W tym bowiem dniu [[arcybiskup]] lwowski [[Kajetan Ignacy Kicki]] ogłosił bullę papieską w kościele kolegiackim w Kielcach, wynosząc go jednocześnie do godności [[Katedra|katedry]]. Biskupstwo kieleckie zostało utworzone z terenów, które bulla papieska ''Indefessum personarum'' wydzieliła z [[Archidiecezja krakowska|archidiecezji krakowskiej]], chełmskiej i gnieźnieńskiej. W granicach nowo utworzonej diecezji kieleckiej zalazły się obszary położone między [[Kurzelów|Kurzelowem]] i [[Skalbmierz]]em na zachodzie aż po [[Sandomierz]] i [[Chodel]] na wschodzie.
'''Czasy Księstwa Warszawskiego'''. W okresie porozbiorowym zanikły duże jednostki administracji kościelnej z [[Epoka staropolska|epoki staropolskiej]]: archidiakonaty i prepozytury, natomiast funkcjonowały nadal [[dekanat]]y. Zgodnie z żądaniem władz austriackich [[biskup]] kielecki [[Wojciech Jan Górski]] w latach [[1808]]-[[1809]] dostosował organizację dekanalną do państwowej organizacji administracyjnej. Po ostatecznym ustaleniu organizacji dekanalnej diecezja kielecka liczyła 23 dekanaty. Zorganizowane w ten sposób biskupstwo kieleckie przetrwało do [[1818]]. Przed [[1809]] jego obszar należał do zaboru austriackiego. W wyniku zwycięskiej wojny, jaką w 1809 Księstwo Warszawskie stoczyło z Austrią, tereny diecezji kieleckiej zostały włączone do Księstwa Warszawskiego, zaś po kongresie wiedeńskim ([[1815]]) biskupstwo kieleckie znalazło się w całości na obszarze utworzonego wówczas [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]].
| |||