Aleksandrowice (województwo małopolskie): Różnice pomiędzy wersjami

Wieś w I. połowie XV w. przeszła do rąk Karnińskich. W XVI w. należała do Jana Karnińskiego, jednego z pierwszych zwolenników [[reformacja|reformacji]]. Późniejszy właściciel [[Stanisław Iwan Karniński]] oddał swój [[Zespół dworski w Aleksandrowicach|dwór]] w 1591 na [[zbór]] [[kalwinizm|kalwinom]] [[Kraków|krakowskim]], którzy utracili zbór krakowski, gdy został [[Tumult krakowski 1574|podpalony]] przez sfanatyzowany tłum [[katolicyzm|katolików]], głównie studentów [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]] oraz [[plebs (średniowiecze i nowożytność)|plebs]] [[Kraków|krakowski]]. Zbór w Aleksandrowicach zburzył w 1613 w nocnym napadzie ten sam plebs krakowski<ref>[https://sbc.org.pl/Content/83423/ii352478-1869-10.pdf Przyczynek do dziejów ewangelickiego zboru Krakowskiego]</ref>. W 1625 zniszczony dwór nabył dziedzic wsi [[Piotr Gołuchowski]], który go odbudował. Jego syn Piotr, znany z awanturnictwa, przeszedł na [[kościół łaciński|katolicyzm]] i wydalił ze swych włości [[Dysydent (religia)|innowierców]]. Pod koniec XVII w. właścicielami zostali Korycińscy, w latach 1700–1728 [[Teofil Pawłowski]], a potem Franciszek Ksawery Kochanowski. Od 1762 wieś weszła do majątku [[Antoni Michał Potocki|Antoniego Potockiego]], potem do [[Jan Potocki (1761–1815)|Jana Potockiego]], a na końcu do Franciszka Żeleńskiego. U schyłku XVIII w. wieś zamieszkiwało ponad 200 osób.