Jan Mrozowicki (1910–1972): Różnice pomiędzy wersjami

W 1947 roku poślubił wdowę po swoim młodszym bracie, [[Józef Mrozowicki (1913–1940)|Józefie Michale]], Annę.<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Encyklopedia Gdyni, Gdynia, 2006, s. 481. |data = }}</ref> <ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Polski Słownik Biograficzny, tom XXII, 1977, s. 208–209. |data = }}</ref> Jego żona w czasie II wojny światowej była członkiem [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]], podczas [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] była sanitariuszką w [[Zgrupowanie Żubr|Zgrupowaniu Żubr]] II Obwodu na Żoliborzu, po upadku powstania została wywieziona przez Niemców na roboty przymusowe do Austrii, gdzie pracowała w fabryce Rich. Klinger A.G. w Wien-Gumpoldkirchen przy produkcji uszczelek dla przemysłu lotniczego<ref name="zona-biogram">{{Cytuj stronę | url = https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/anna-mrozowicka,32248.html | tytuł = Anna Mrozowicka | praca = Powstańcze Biogramy | opublikowany = Muzeum Powstania Warszawskiego | data dostępu = 2018-11-21}}</ref>. Po wyzwoleniu do 1947 roku była kierowniczką Domu Dziecka Polskiego Czerwonego Krzyża im. Powstańców Warszawskich w Solicach Zdroju, po ślubie z Mrozowickim zamieszkała w Gdyni i poświęciła się pracy społecznej, m.in. w Lidze Kobiet i Związku Zawodowym Marynarzy oraz była organizatorką wielu przedsięwzięć charytatywnych na terenie Sopotu, gdzie zamieszkała po owdowieniu. Zmarła 22 sierpnia 2008 roku w Gdańsku<ref name=ency />.