Zamagurze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Poprawiam szablon cytowania |
|||
Linia 11:
Jako region etnograficzny jest pojęciem szerszym i obejmuje również miejscowości położone na północy po dolinę [[Dunajec|Dunajca]] i jego dopływu [[Lipnik (dopływ Dunajca)|Lipnika]], a również miejscowość [[Nowa Biała (województwo małopolskie)|Nową Białą]] położoną po drugiej stronie rzeki Białka<ref name=WET>{{Cytuj książkę | nazwisko2= Paryski | imię2=Witold Henryk | autor link2= Witold Henryk Paryski | imię=Zofia | nazwisko=Radwańska-Paryska| autor link= Zofia Radwańska-Paryska |tytuł= Wielka encyklopedia tatrzańska | data=2004 | wydawca=Wydawnictwo Górskie | miejsce=Poronin | isbn=83-7104-009-1}}</ref>. Tak więc etnograficznie do Zamagurza należą miejscowości położone na Pogórzu Spiskim, w [[Pieniny Spiskie|Pieninach Spiskich]] i niektóre leżące w [[Kotlina Nowotarska|Kotlinie Nowotarskiej]].
W okresie średniowiecza Zamagurze stanowiło dobra [[Klucz (majątek ziemski)|klucza]] [[Zamek w Niedzicy|zamku niedzickiego]]<ref name=Nyka/>. Należało w całości do Węgier, od 1920 częściowo do Polski, częściowo do Słowacji<ref name=WET/>. W większości zamieszkuje je ludność [[Górale|góralska]] narodowości polskiej<ref>„w północnej części Spisza, głównie w powiatach Spiska Stara Wieś (78% ogółu mieszkańców), gdzie wśród 18 gmin 15 było czysto polskich, oraz w powiecie Stara Lubowla (58% ogółu), a także w północno-zachodniej części powiatu kieżmarskiego (34% ogółu). Obok wyżej wymienionych skupisk na Słowacji znajdowało się 45 polskich [[wyspa językowa|wysp językowych]] z 25 tys. Polaków.” [w:] Śląski Kwartalnik Historyczny. WrTMH. t. 35. Ossolineum. wyd. I. 1980. str. 47</ref>. Niektóre słowackie miejscowości zamieszkiwali Rusini, obecnie Słowacy wyznania
== Turystyka ==
| |||