Kościół św. Klemensa w Ustroniu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kod mapy
MBi (dyskusja | edycje)
drobne uzupełnienia, drobne redakcyjne
Linia 68:
}}
 
'''Kościół pod wezwaniem św. Klemensa papieża i męczennika''' – [[kościół łaciński|rzymskokatolicki]] [[kościół parafialny]] w [[Ustroń|Ustroniu]] na [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]].
 
Pierwsze wzmianki o parafii ustrońskiej pochodzą z 1447 r. Kościół był wówczas drewniany i zlokalizowany na obecnym starym cmentarzu katolickim. W okresie reformacji trafił w ręce [[ewangelicy|ewangelików]]. Do Kościoła [[katolicyzm|katolickiego]] powrócił w 1654 r., jako filialny parafii w [[Goleszów|Goleszowie]]. Pod koniec XVIII w. z powodu fatalnego stanu budynku podjęto decyzję o jego zamknięciu.
 
Przerwa w działalności trwała zaledwie rok - w 1784 r. utworzono nową, samodzielną parafię, a za świątynię posłużyła kaplica zlikwidowanego sierocińca [[jezuici|jezuickiego]]. Po jej przebudowie na kościół późnobarokowo-klasycystyczny, poświęcono go w 1788 r. - pierwszym proboszczem został były jezuita, pochodzący ze [[Skoczów|Skoczowa]] ksiądz [[Franciszek Teodor Entzendorfer]].
 
W 1837 r. w miejsce dotychczasowej wieży drewnianej wybudowano nową murowaną, a w 1840 r. poszerzono nawę i [[prezbiterium]]. W takim kształcie świątynia istnieje do dnia dzisiejszego.
Linia 79:
 
W ostatnich latach XX w. dokonano kilku znaczących remontów - w 1997 r. wymieniono zegar na wieży.
Z zachowanych, ciekawszych elementów należy wymienić barokowo-klasycystyczną [[Ambona (architektura)|ambonę]], chrzcielnicę, obraz [[Klemens I|św. Klemensa]] z XIX w., drewniane stacje drogi krzyżowej z końca XIX w. oraz organy firmy Rieger o trakturze gry pneumatycznej z początku XX w. Przed kościołem stoją kamienne figury [[Jan Nepomucen (duchowny)|św. Jana Nepomucena]] oraz [[Józef z Nazaretu|św. Józefa]] z Dzieciątkiem, wykonane wpod 2 poł.koniec XVIII w. przez [[Wacław Donay|Wacława Donaya]] ze [[Skoczów|Skoczowa]].
 
Od strony północnej do kościoła przylega dawny jezuicki sierociniec z 1740 r., częściowo rozebrany w latach 30. XX w.