Stanisław Kuniczak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Życiorys: drobne merytoryczne |
→Życiorys: drobne merytoryczne |
||
Linia 35:
W czasie [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] 1939 pełnił służbę w Oddziale II w Sztabu [[Armia „Kraków”|Armii „Kraków”]]. Po upadku polskiej wojny obronnej przedostał się do [[Rumunia|Rumunii]]. W Bukareszcie został szefem tajnej ekspozytury RKW<ref name="BKL"/>. Następnie przedostał się na zachód i wstąpił do [[Wojsko Polskie we Francji (1939–1940)|Wojska Polskiego we Francji]]<ref name="BKL"/>. W stopniu majora dyplomowanego w marcu i kwietniu 1940 przebywał na stażu w 9 korpusie francuskim na odcinku lotaryńskim na [[Linia Maginota|Linii Maginota]]<ref name="BKL"/>. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii i został przyjęty do [[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie|Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie]]. Od lipca 1940 do grudnia 1943 był oficerem Oddziału II, potem Oddziałupuł VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Od grudnia 1943 do maja 1944 był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w [[Szkocja|Szkocji]], a od maja 1944 do lutego 1945 szefem Oddziału III Operacyjnego Sztabu [[I Korpus Polski (PSZ)|I Korpusu Polskiego]]. W lutym 1945 mianowany został zastępcą dowódcy [[14 Pułk Artylerii Lekkiej (PSZ)|14 pułku artylerii lekkiej]] [[4 Dywizja Piechoty (PSZ)|4 Dywizji Piechoty]].
Po demobilizacji osiadł w Londynie. Był założycielem w 1960 i od początku do końca życia pierwszym prezesem Koła Lwowian w Londynie<ref name="BKL"/><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika | czasopismo = Biuletyn | wydawca = Koło Lwowian w Londynie | wolumin = Nr 34 | strony = 35 | data = Czerwiec 1978 | url = http://dlibra.kul.pl/publication/2118}}</ref>. 3 czerwca 1971 Prezydent RP na Uchodźstwie, [[August Zaleski]] mianował go Ministrem Spraw Społecznych w [[Rząd Zygmunta Muchniewskiego|rządzie Zygmunta Muchniewskiego]]<ref>''Dziennik Ustaw RP Nr 3 z 22 lipca 1971 r.''</ref>. 4 maja 1972 Prezydent RP na Uchodźstwie, August Zaleski awansował na generała brygady. 18 lipca 1972 roku Prezydent RP na Uchodźstwie, [[Stanisław Ostrowski]] mianował go Ministrem Spraw Społecznych w [[Pierwszy rząd Alfreda Urbańskiego|rządzie Alfreda Urbańskiego]]<ref>''Dziennik Ustaw RP Nr 3 z 21 lipca 1972 r.''</ref>. 30 stycznia 1974 Prezydent RP na Uchodźstwie, Stanisław Ostrowski mianował go Prezesem [[Najwyższa Izba Kontroli|Najwyższej Izby Kontroli]]<ref>''Dziennik Ustaw RP Nr 1 z 8 lutego 1974 r.''</ref>.
Ostatnie niespełna dwa miesiące przebywał w szpitalu w Londynie<ref name="BKL"/>. Zmarł 14 maja 1974 w Londynie<ref name="BKL"/>. Po mszy św. w [[Kościół św. Andrzeja Boboli w Londynie|kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie]] 22 maja 1974 został pochowany na tamtejszym cmentarzu Chiswick New Cemetery<ref name="BKL"/>, gdzie 15 listopada 1975 został poświęcony pomnik nagrobny<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika | czasopismo = Biuletyn | wydawca = Koło Lwowian w Londynie | wolumin = Nr 29 | strony = 85 | data = Grudzień 1975 | url = http://dlibra.kul.pl/publication/2104}}</ref>.
| |||