Władysław Anders: Różnice pomiędzy wersjami

Zdecydowany przeciwnik wywołania powstania w Warszawie w sierpniu 1944. 2 sierpnia szef sztabu Naczelnego Wodza - generał Kopański zwrócił się do Andersa z propozycją aby w II Korpusie przygotowano zmniejszoną kompanię komandosów w celu zrzucenia jej do walki o Warszawę. 2 dni później Anders odmówił spełnienia tej propozycji motywując to brakiem odpowiednich ludzi. Napisał: "Osobiście uważam decyzję Armii Krajowej za nieszczęście"<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, {{ISBN|978-83-08-06095-7}}, str. 447</ref>. 23 sierpnia 1944 roku w liście skierowanym do generała Kukiela Anders pisał: "Żołnierze nie rozumieją celowości powstania w Warszawie. Nikt nie miał u nas złudzeń, żeby bolszewicy pomimo ciągłych zapowiedzi pomogli stolicy. W warunkach tych stolica, pomimo bezprzykładnych w historii bohaterstw, z góry jest skazana na zagładę. Wywołanie powstania uważamy za ciężką zbrodnię i pytamy się, kto ponosi za to odpowiedzialność."<ref>[[Andrzej Leon Sowa]] ''Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji'' Wydawnictwo Literackie 2016, {{ISBN|978-83-08-06095-7}}, str. 677</ref>.

31 sierpnia stwierdził: „Wywołanie powstania w Warszawie w obecnej chwili było nie tylko głupotą, ale wyraźną zbrodnią.”<ref>Jan Ciechanowski, Powstanie warszawskie, Pułtusk-Warszawa 2009, {{ISBN|978-83-7549-074-9}}, s. 357.</ref>.

 

Ostro skrytykował ustalenia [[konferencja jałtańska|konferencji w Jałcie]].