Tymoteusz Stalkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Jana i Stanisławy ze Starczyńskich. Ukończył szkołę powszechną w Kutnie. Od 18 listopada 1918 roku pełnił służbę jako goniec w Komendzie Powiatowej w [[Kutno|Kutnie]]. W [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsku Polskim]] od 15 września 1920 roku do 29 marca 1922 roku. Został ponownie przyjęty do Policji 29 marca 1922 roku jako posterunkowy na posterunku w [[Gostynin]]ie. Awansował na stopień starszego posterunkowego 19 stycznia 1935 roku. Od 13 października 1936 roku do [[Kampania wrześniowa|września 1939]] roku pełnił funkcję zastępcy komendanta posterunku w Gostyninie. W wrześniu 1939 roku, ewakuowany na tereny wschodnie II RP, gdzie po 17 września dostał się niewoli radzieckiej<ref>{{Cytuj |autor = Czesław Widelski, Andrzej Olewnik |tytuł = Katyńczycy Ziemi Kutnowskiej |data = 1993}}</ref>. Więzień obozu [[Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych|NKWD]] w [[Ostaszków|Ostaszkowie]]. Figuruje na liście do wywózki z dnia 14 kwietnia 1940 roku, nr 0/30/1, poz. 91, teczka nr 1681. Zamordowany w piwnicach więzienia [[Obwodowy Zarząd NKWD w Kalininie|Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie]] (obecnie [[Twer]]) przy ul. Sowietskiej. Spoczywa na [[Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje|Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje]]. Pośmiertnie podniesiony do stopnia aspiranta Policji Państwowej. Miał żonę Genowefę z Koralewskich oraz dwóch synów: Zdzisława i Jana. Odznaczony [[Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921|Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921]], [[Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości|Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości]] [https://timenote.info/pl/Tymoteusz-Stalkowski].