Louis de Funès: Różnice pomiędzy wersjami

==== Występy sceniczne ====

{{mainsec|Filmografia Louisa de Funèsa|Scena|}}

Gdy wybuchła II wojna światowa, de Funès został przydzielony na dwa lata do [[Rezerwa|rezerwy]]. Przebywając z dala od [[Front (wojsko)|frontu]], podziwiał występy [[Maurice Chevalier|Maurice’a Chevaliera]]{{#tag:ref|Louis de Funès darzył szacunkiem dokonania artystyczne Chevaliera, do końca życia słuchając jego nagrań. Artysta doradzał komikowi wyjazd do Stanów Zjednoczonych, by tam kontynuował karierę aktorską{{odn|Djemaa|2008|s=35}}.|group="uwaga"}}{{odn|Djemaa|2008|s=35}}. Po powrocie ze służby wojskowej, dzięki talentowi muzycznemu{{#tag:ref|Louis de Funès obdarzony był bardzo dobrym słuchem muzycznym, lecz nie potrafił posługiwać się [[Teoria muzyki|teorią muzyki]]{{r|k}}.|group="uwaga"}}, został zatrudniony i grywał na pianinie w barach i klubach położonych przy [[Pigalle|placu Pigalle]]{{odn|Dicale|2009|s=16}} oraz w historycznej dzielnicy [[Montmartre]]{{r|k}}. W 1942, mając 28 lat, oświadczył swojej przyszłej małżonce Jeanne Augustine Barthélemy, którą poznał podczas warsztatów teatralnych{{odn|Bonnotte|2003|s=42}}, że chce zostać aktorem komediowym{{odn|Bonnotte|2003|s=43}}. Zapisał się do prestiżowej szkoły teatralnej [[René Simon]]a{{odn|Bonnotte|2003|s=43}}. Na – zdanym – egzaminie wstępnym odegrał fragment sztuki ''[[Szelmostwa Skapena]]'' [[Molier]]a{{#tag:ref|Występ de Funèsa spodobał się do tego stopnia przewodniczącemu komisji, że przyszły aktor został zwolniony ze wszelkich opłat za kurs{{odn|Dicale|2009|s=18}}.|group="uwaga"}}{{odn|Dicale|2009|s=18}}. Wśród poznanych uczestników kursu był [[Daniel Gélin]], dzięki któremu otrzymał rolę [[Statysta|statysty]] w [[spektakl]]u ''L’Amant de paille'' w reżyserii [[Marc-Gilbert Sauvajon|Marca-Gilberta Sauvajona]]{{odn|Jelot-Blanc|1993|s=33}}. Premiera odbyła się 26 stycznia 1944 w [[Salle Pleyel]] w Paryżu{{odn|Djemaa|2008|s=39}}. Poza kilkoma niewielkimi epizodami w sztukach teatralnych de Funès, znajdując się w ciężkiej sytuacji materialnej{{r|k}}, zarabiał na życie m.in. udzielając korepetycji z gry na pianinie i samemu wykonując wieczorami [[Nokturn (muzyka)|nokturny]] w paryskich lokalach{{odn|Dicale|2009|s=19–20}}. Podczas jednego z wieczorów pijany oficer niemiecki pod groźbą użycia pistoletu [[Pistolet Walther P38|Walther P38]] zmusił artystę do wykonania „[[Lili Marleen (utwór)|Lili Marleen]]”{{odn|Djemaa|2008|s=38}}. Za dnia de Funès uczył się aktorstwa{{r|c}}.

 

 

==== ''Żandarm z Saint-Tropez'' ====

Kreacja porywczego funkcjonariusza [[Francuska Żandarmeria Narodowa|Francuskiej Żandarmerii Narodowej]] [[Ludovic Cruchot|Ludovica Cruchota]] w komedii ''[[Żandarm z Saint-Tropez]]'' (reż. Jean Girault){{odn|Bonnotte|2003|s=232}} zapewniła aktorowi ogólnokrajową rozpoznawalność{{r|c|k}}. Fabuła obrazu przedstawiała losy sierżanta Cruchota, który pracując w gminie [[Belvédère]] ([[Alpy Nadmorskie (departament)|departament Alpy Nadmorskie]]), dostaje przeniesienie do nadmorskiego kurortu [[Saint-Tropez]] na [[Lazurowe Wybrzeże|Lazurowym Wybrzeżu]]{{odn|Dicale|2009|s=236}}. Jego przełożonym zostaje komendant Jérôme Gerber ([[Michel Galabru]]), a on sam zaś dostaje pod swoje dowództwo grupę żandarmów: Luciena Fougasse’a ([[Jean Lefebvre]]), Alberta Merlota (Christian Marin), Gastona Tricarda ([[Guy Grosso]]) i Jules’a Berlicota ([[Michel Modo]]). Wraz z nim do Saint-Tropez przyjeżdża także piękna córka Nicole ([[Geneviève Grad]]). Podczas gdy żandarmi wytrwale walczą z przestępczością (głównie z nudystami), Nicole kradnie wraz ze swoim kolegą luksusowe auto, należące do bogatego gangstera, chcącego kupić poszukiwany przez policję obraz{{odn|Dicale|2009|s=236}}. Sukces komedii zaskoczył nie tylko twórców, ale i samych aktorów{{odn|Dicale|2009|s=236}}. Film w kinach obejrzało ponad siedem milionów Francuzów{{odn|Bonnotte|2003|s=232}}. ''Żandarm z Saint-Tropez'' zadebiutował na szczycie tamtejszego [[Box office|box office’u]], stając się największym przebojem kasowym 1964 w kraju{{r|m}} oraz pierwszym komercyjnym sukcesem w dorobku de Funèsa{{odn|Bonnotte|2003|s=164}}. Rola impulsywnego sierżanta Cruchota przyniosła aktorowi nagrodę francuskiego kina – Victora{{odn|Dicale|2009|s=266}}.

 

 

==== ''Wielka włóczęga'' ====

8 grudnia na dużym ekranie zadebiutowała [[Film wojenny|komedia wojenna]] ''[[Wielka włóczęga]]'' (reż. Gérard Oury), w której ponownie wystąpił w roli głównej z Bourvilem{{odn|Dicale|2009|s=283}}. Fabuła obrazu skupiała się na dyrygencie [[Opéra Garnier|Opery Paryskiej]] Stanislasie Leforcie (de Funès) i malarzu pokojowym Augustinie Bouvecie (Bourvil), którzy eskortują trzech angielskich lotników zestrzelonych nad Francją podczas II wojny światowej. Ich tropem podąża major Achbach ([[Benno Sterzenbach]]){{odn|Djemaa|2008|s=112}}. Film okazał się przebojem kasowym we Francji, gromadząc w kinach ponad siedemnaście milionów widzów{{#tag:ref|Przez 32 lata film ''Wielka włóczęga'' zajmował pierwsze miejsce we francuskim box office. Większą frekwencję (20,5 mln widzów) uzyskał dopiero ''[[Titanic (film 1997)|Titanic]]'' (1997, reż. [[James Cameron]]) w 1998{{r|b}}.|group="uwaga"}} i plasując się na pierwszym miejscu tamtejszego box office’u{{odn|Bonnotte|2003|s=164}}. Był także najbardziej dochodową produkcją w dorobku de Funèsa{{r|b}}. Pomimo reprezentowania odmiennych technik komizmu obaj odtwórcy głównych ról cenili sobie współpracę na planie ''Wielkiej włóczęgi''{{odn|Djemaa|2008|s=16}}.