Kujawiak (taniec): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
→Początki kujawiaka: Drobne redakcyjne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 21:
Nazwa kujawiak po raz pierwszy pojawiła się w 1827 roku. Ludowe nazwy tego tańca to „śpiący” i „kolebany” <ref name=":0" /> Termin „kujawiak” na określenie gatunku tanecznego po raz pierwszy wymienił Feliks Jaskólski w utworze ''Pasterze na Bachorzy'' czy dziele zatytułowanym ''Sielanki kujawskie'' z 1827 roku.
Jedne z pierwszych mazurków Fryderyka Chopina zawierały w sobie elementy charakterystyczne w stylistyce kujawiakowej oraz oddawały idiom taneczny kujawskich tańców. Kujawiakowy charakter ma też zapis nutowy pieśni „O cóżżeś się zadumała”, udokumentowanej przez Kazimierza Wójcickiego w zbiorze Pieśni ludu Białochrobatów, Mazurów i Rusi
Samo odkrycie kujawiaka odbyło się dzięki ziemiaństwu kujawskiemu. Duży wpływ na rozpowszechnienie i utrwalenie w świadomości społecznej wiedzy na temat tego tańca ludowego, odegrało opracowanie Mieczysława Miączyńskiego opublikowane w 1845 roku<ref>{{Cytuj |autor = O. Kolberg |tytuł = Pieśni ludu polskiego |data = 1857}}</ref>. Również w twórczości [[Oskar Kolberg|Oskara Kolberga]] możemy odnaleźć wzmianki na temat kujawiaka, takie jak: własne kompozycje autora, dokumentację muzyczną, opis tańca („zmiana kierunku tańca może być dowolna i nie tyle wpływa na nazwę tańca, ile raczej na sposób tańczenia i zmianę szybkości ruchu”<ref name=":1" />). Swoje spostrzeżenia na temat kujawiaka Oskar Kolberg przedstawia m.in. w monografii Kujaw, tomie 2.
| |||