Richard Byrd (lotnik): Różnice pomiędzy wersjami

W 1927 roku Richard Byrd był jednym z kilku pilotów, którzy zamierzali zdobyć „Orteig Prize”, nagrodę (25 tys. USD) ustanowioną przez milionera [[Raymond Orteig|Raymonda Orteiga]] za przelot bez lądowania ze Stanow Zjednoczonych do [[Francja|Francji]]. Wyprawa Byrda sponsorowana była przez właściciela sklepów wielobranżowych Rodmana Wanamakera, wizjonera lotów komercyjnych przez Atlantyk. Do lotu został użyty Fokker C-2 (wersja cywilna) o nazwie ''America'' (nr. rejstr. NX-206) zbudowany w USA przez [[Atlantic Aircraft]] Corp., była to ulepszona wersja samolotu Fokker F-VIIA. W dniu 16 kwietnia podczas startu do lotu testowego samolot rozbił się raniąc poważnie załogę w wyniku czego lot przez Atlantyk został opóźniony. W czasie naprawy samolotu okazało się, że lotnik [[Charles Lindbergh]] 20 maja 1927 wystartował z [[Garden City (Nowy Jork)|Garden City]] w stanie [[Nowy Jork (stan)|New York]] i po 33,5 godzinach wylądował w [[Paryż]]u, zdobywając tym samym nagrodę Orteiga. Fakt ten nie zniechęcił Byrda i przygotowania do lotu trwały dalej. Samolot został obficie wyekwipowany co sprawiło, że wyprawa miała charakter raczej ekspedycji naukowej niż sportowej. Jednym z najważniejszych zaplanowanych zadań było zbadanie warunków w jakich tworzy się szron na skrzydłach samolotu. W skład załogi oprócz komandora Richarda E. Byrda wchodzili: pilot por. [[Bernt Balchen]] (Norweg), pilot [[Bert Acosta]] oraz inż. [[Georg Otto Noville]] – [[radiotelegrafista]]. Samolot zabrał ze sobą 5400 litrów paliwa i 160 litrów smarów, dwie tratwy ratunkowe zaopatrzone w żywność, co najmniej na trzy tygodnie i urządzenie do destylacji wody. Płatowiec posiadał również radiostację o zasięgu około 800 km. Do samolotu załadowano także worek z pocztą. W dniu 29 czerwca 1927 roku o godzinie 5.25 samolot ''America'' wystartował z [[Lotnisko Roosevelt Field|lotniska Roosevelt Field]] East Garden City celem przelotu przez Atlantyk i wylądowania w Paryżu. O godz. 15.50 sygnalizowano jego przelot nad południowo-wschodnią częścią wyspy [[Nowa Fundlandia]], nad [[Ocean Atlantycki|Oceanem Atlantyckim]]. Pogoda była fatalna, silny wiatr i gęstniejąca w miarę posuwania się samolotu nad oceanem mgła, towarzyszyły załodze przez cały czas lotu. Następnego dnia 30 czerwca, rano francuski parowiec transatlantycki „Paris” nie widząc samolotu, sygnalizował jego obecność w odległości około 600 km od brzegów [[Irlandia|Irlandii]]. O godz. 20.30 meldowano jego przelot nad miastem [[Brest]] około 22 nad [[Rennes]]. Na nieszczęście już w locie nad ziemią, busola w samolocie uległa uszkodzeniu. Zapadł zmrok i zaczął padać silny deszcz tak, że załoga absolutnie nic przed sobą nie widziała.