Zygmunt Kałużyński: Różnice pomiędzy wersjami

W 1949 r. po ukończeniu studiów wyjechał wrazrazem z żoną [[Julia Hartwig|Julią Hartwig]], która pracowała w polskiej ambasadzie, do Paryża, gdzie sprzedawał prasę i pisywał do polonijnych wydawnictw. Do Polski wrócił w 1952 r.

Dużą popularność przyniósł mu telewizyjny cykl w [[TVP2]] ''Perły z lamusa'' (1990-2000), w którym, razem wraz z [[Tomasz Raczek|Tomaszem Raczkiem]] prezentował i omawiał najcenniejsze pozycje światowego kina, i na kanwie którego wydał trzy książki odnoszące się w tytule do pereł. Publikował również we „[[Wprost]]” debaty z T. Raczkiem na temat najnowszych przebojów kinowych. Był autorem wielu książek, poświęconych sztuce filmowej, złożonych z tekstów drukowanych w „Polityce”. Pisywał przeważnie o kulturze, wgłębiał się w rozważania filozoficzne, a nawet teologiczne. Jego prawdziwą pasją życia stało się jednak kino<ref name=wystaszic />.

Doceniał moc autokreacji i oddziaływania bulwersowaniem nie tylko piórem, ale także wyglądem. W telewizji pojawiał się w poplamionej koszuli, wymiętej marynarce, opadających spodniach, i prezentował efektowny słowotok orazi niekonwencjonalne zachowania – wypracowany latami dyżurny zestaw minm. in, pokazywanie na wizji interlokutorowi, języka lub efekciarskie klękanie (przed piosenkarką [[Izabela Trojanowska|Izabelą Trojanowską]]).

Był postrzegany jako antyklerykał, mocno krytykowano jego tezy, jak np. zamieszczone w zbiorze felietonów ''Widok z pozycji przewróconego'' stwierdzenie, że „Bóg nie ma programu ekonomicznego”. Według Macieja Gajka krótko przed śmiercią powróciłwrócił do praktykowania [[katolicyzm]]u<ref>Gajek Maciej: ''Przemienieni'', OZON, 2005, nr 22.</ref>.

W jednym z ostatnich wywiadów w swoim życiu powiedział, że polskie kino upada dlatego, że nie ma w Polsce państwowego programu kulturalnego, który istniał w [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL-u]], orazi że nie ma czegoś takiego, jak ideowość artystyczna<ref>Tygodnik NIE, nr 3 z 2004 r.</ref>.