Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zmiana nazwy |
uzupełnienie |
||
Linia 20:
== Opis schroniska ==
Schronisko czynne jest przez cały rok. Posiada stylową gospodę i kuchnię wydająca posiłki w godzinach 8-19. Znane jest z [[szarlotka|szarlotki]] wypiekanej tutaj od lat według oryginalnej receptury. Dysponuje 67 miejscami noclegowymi. W schronisku jest 13 pokoi 2, 4, 7, 8, 10 osobowych. W wyjątkowych sytuacjach może przyjąć więcej osób. Dysponuje wypożyczalnią sprzętu narciarskiego i do uprawiania turystyki zimowej oraz książek, gier i filmów o tematyce górskiej. Przy schronisku działa szkoła górska<ref name=schronisko/> oraz placówka [[Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe|TOPR-u]]<ref name=nyka/>.
== Historia ==
Linia 27:
W 1949 r. rozpoczęto budowę nowego schroniska. Zlokalizowano go w zupełnie innym miejscu – nad brzegiem [[Przedni Staw Polski|Przedniego Stawu]], u południowych podnóży [[Niżnia Kopa|Niżniej Kopy]]. Zaprojektowane przez [[Anna Górska|Annę Górską]], [[Jan Olaf Chmielewski|Jana Olafa Chmielewskiego]], [[Andrzej Czarniak|Jędrzeja Czarniaka]], [[Gerard Ciołek|Gerarda Ciołka]] i [[Jerzy Mokrzyński|Jerzego Mokrzyńskiego]]) i zostało harmonijnie wkomponowane w krajobraz. Uważane jest za jedno z najlepszych architektonicznych rozwiązań w klasie schronisk turystycznych. Uroczyście otwarto go w marcu 1956 r.<ref name=schronisko>{{Cytuj stronę |url=http://piecstawow.pl/2018/08/21/historia/|tytuł=Oficjalna strona schroniska PTTK w Dolinie Pięciu Stawów Polskich|data dostępu = 2018-12-21}}</ref>. Wybudowane z surowego kamienia schronisko ma kubaturę 3900 m<sup>3</sup><ref name=nyka/>.
Pierwszą gospodynią została Maria Krzeptowska, która już przez wiele lat gospodarzyła w poprzednich schroniskach. Poźniej gospodarzyli i nadal gospodarzą członkowie jej rodziny. Głównym problemem schroniska jest transport zaopatrzenia. Początkowo był to transport konny i wnoszenie na plecach. Później rozwiązno problem w ten sposób, że podzielono transport na dwa odcinki. Specjalny ciągnik dostarcza towary do dolnej stacji „kolejki” linowej, która transportuje je pod schronisko (na najbardziej stromym odcinku trasy). Pomimo ogromnych trudności związanych z zaopatrzeniem schroniska zawsze udawało się utrzymać jego funkcjonowanie, a schronisko było i jest znane z przyjaznej gościnności i domowej atmosfery.
{|-
|[[Plik:Schronisko5Stawow.jpg|mały|Schronisko w zimie na tle masywu [[Wołoszyn]]a]]
|