Front zachodni (II wojna światowa): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎We Francji: wikizacja
Linia 219:
=== We Francji ===
[[Plik:Falaisegap.jpg|thumb|300px|Amerykańscy żołnierze prezentują zdobytą [[Flaga III Rzeszy|swastykę]] po zwycięstwie pod [[Falaise (Calvados)|Falaise]], sierpień 1944 roku]]
{{osobny artykuł|Bitwa pod Falaise|Operacja Dragoon|Powstanie w Paryżu w 1944}}
Z plaż zajętych przez Brytyjczyków Montgomery wyruszył na [[Caen]], do którego dotarł już po dwóch dniach, lecz tam napotkał twardy opór 12 Dywizji [[Waffen-SS|SS]]<ref>Chris Bishop: ''Waffen SS. Piekło na froncie zachodnim''.</ref> i chwilowo wstrzymał bitwę. Zaczął dążyć do całkowitego okrążenia miasta, co nie było łatwe m.in. przez silnie bronione wzgórze 112<ref>Nazwane tak ze względu na jego wysokość bezwzględną – 112 m n.p.m.</ref>. Brytyjskie szlaki zaopatrzeniowe były wielokrotnie przerywanie, np. w [[Villers-Bocage (Calvados)|Villers-Bocage]]<ref>[http://www.panzer.punkt.pl/inne/ciekawostki/ciekawostki.htm Panzer Punkt].</ref>.
 
Linia 238:
Niemcy mimo zamknięcia okrążenia przedzierali się z kotła dużymi grupami. Polscy żołnierze prawie zostali zmasakrowani przez napierające na nich kilkanaście dywizji<ref>[http://www.memorial-montormel.org/?id=73 Memorial Montormel – August 20th: the counter-attack of 2nd SS-PanzerKorps<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>. Ostatecznie siedem dywizji niemieckich uległo zagładzie, kolejnych siedem wycofało się w szkieletowym składzie. Bitwa skończyła się 22 sierpnia razem z osiemdziesięciojedniodnodniową ''kampanią normandzką''.
 
Generał [[George Patton]], dowódca 3 Armii USA, rozpoczął wtedy błyskawiczny marsz przez Normandię. Jego strategia to [[blitzkrieg]] dostosowany do amerykańskich realiów. Czołgiści na pierwszej linii ataku przekazywali informację o umocnionym wrogu lotnikom. Samoloty niszczyły najważniejsze cele, czołgi unieszkodliwiały większą część nieprzyjacielskich wojsk, a piechota zajmowała się niedobitkami. Taki plan bojowy pozwalał w ciągu kilku godzin zajmować 30-50 kilometrów<ref>Stephen E. Ambrose, ''Obywatele w mundurach'', s. 78.</ref>. Marsz Pattona powstrzymał Eisenhower tuż przez [[Paryż]]em, aby pozwolić francuskiemu sojusznikowi samodzielnie wyzwolić swoją stolicę. 25 sierpnia miasto zostało zajęte w prężnie zorganizowanym [[Powstaniepowstanie w Paryżu w 1944|naprędce zorganizowanym powstaniu]]. Brały w nim udział nieregularne oddziały [[Francuski ruch oporu|ruchu oporu]] dowodzone przez [[Marie Pierre Kœnig|Marie Kœniga]], francuska [[2 Dywizja Pancerna (Francja)|2 Dywizja Pancerna]] [[Philippe Marie Leclerc|Philippe Leclerca]] i w ostatniej fazie także wojska amerykańskie. Następnego dnia przez miasto przemaszerowała defilada amerykańsko-francuska, na którą przyjechali przywódcy państw alianckich i znane osobistości, takie jak [[Ernest Hemingway]], który sam brał udział w wyzwalaniu miasta<ref>{{Cytuj stronę | url = http://authorscalendar.info/hemingwa.htm | tytuł = Ernest (Miller) Hemingway (1899-1961) | opublikowany = authorscalendar.info | język = en | data dostępu = 2016-02-16}}</ref>.
 
Po wyzwoleniu Paryża armia Pattona szła przez Francję we wszystkich kierunkach. 6 Grupa Armii generała [[Jacob Devers|Jacoba Deversa]], która wylądowała na południu kraju 15 sierpnia i toczyła ''kampanię szampańską'', której największym sukcesem było wyzwolenie [[Marsylia|Marsylii]] 28 sierpnia, dotarła do końca sierpnia do prawie połowy Francji. Napotykała bardzo słaby opór w proniemieckiej [[Francja Vichy|Francji Vichy]]. Dotarłszy do granicy z [[Włochy|Włochami]], nie przekroczyła jej do końca wojny, zgodnie z wyznaczonymi sektorami dla grup armii<ref>Anthony Beevor: ''Berlin 1945 Upadek'', mapa nr 1.</ref>. Ciężkie walki toczyły się zaś na północy, zwłaszcza w [[Bretania|Bretanii]], gdzie niemiecka 2 Dywizja Spadochronowa generała Ramckego broniła się przez trzydzieści dziewięć dni, do 18 września 1944 roku<ref>[http://www.normandia44.com/ GRH Normandia 44<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>.