Wersja z 16:33, 28 gru 2018 edytuj 78.10.207.17 (dyskusja) akt. ← poprzednia edycja		Wersja z 14:18, 30 gru 2018 edytuj anuluj edycję PMG (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Użytkownicy o ukrytej aktywności, Administratorzy 361 776 edycji drobne techniczne następna edycja →
Linia 24: Historia 1969-1975 Założycielami Eloy byli: Frank Bornemann (gitara, harmonia, perkusja), Erich Schriever (wokal, keyboard), Manfred Wieczorke (gitara, bas, wokal), Helmuth Draht (bębny) oraz Wolfgang Stöcker (bas). Nazwę zespołu zaczerpnęli z futyrystycznej wizji człowieczeństwa w powieści ,,''Wehikuł czasu'' H.G. Wellsa, a pierwszy singiel ,,''Daybreak'' wydali w 1970 roku. Rok później ukazał się debiutancki album ,,''Eloy'', które to wydanie cechowały konwencjonalne hardrockowe brzmienia z politycznymi odniesieniami i jako takie stanowi ono ewenement w dyskografii zespołu. Erich Schriever, odpowiedzialny za teksty grupy zawierające polityczne konotacje, zrzekł się praw do nich po wydaniu albumu, podobnie jak Helmuth Draht, zastąpiony na bębnach przez Fritza Randowa. Wydanie ,,Inside'' w 1973 r. dało grupie rangę pełnowartościowego zespołu grającego rock progresywny. Po wydaniu albumu, który sprzedał się dobrze, zespół opuścił Wolfgang Stöcker, zastąpiony przez basistę Luitjena Janssena. Wydania ,,Floating'' (1974) oraz ,,Power and the Passion'' (1975) ugruntowały pozycję i sukces Eloy. Drugi z albumów został nagrany z dodatkowym udziałem gitarzysty Detleya Schwaara i stanowi pierwszy album koncepcyjny grupy. Pomimo odniesionego sukcesu grupa rozwiązała się w 1975 r. z powodu wewnętrzych konfliktów dotyczących kierunku muzycznego, jaki zespół powinien obrać. Niektórzy z członków pragnęli pozostać w nurcie wirtuozyjnych albumów koncepcyjnych w ramach rocka progresywnego, podczas gdy inni przejawiali bardziej zachowawcze podejście.

Eloy: Różnice pomiędzy wersjami