Język górnołużycki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m lit.
Linia 69:
 
[[Plik:Sb sulska syc sb 09.10.2012.svg|thumb|270px|Sieć łużyckich szkół w Niemczech]]
Katolicy zamieszkujący na skrajnym zachodzie górnołużyckiego terytorium językowego zachowali proces naturalnego przekazywania języka (początkowo na poziomie dialektu) młodszym pokoleniom przez starszych użytkowników. We wspólnotach katolickich znajdujących się w trójkącie Budziszyn – Hoyerswerda – Kamenz językiem górnołużyckim włada do 60-65% ludności, w niektórych miejscach poziom ten zbliża się nawet do 80-90%{{r|Dartmouth}}. Przedstawicieli młodego pokolenia charakteryzuje dobre posługiwanie się zarówno językiem górnołużyckim, jak i niemieckim. Zdarza się, że również zamieszkała w opisywanych miejscach ludność niemiecka posiada pasywną znajomość języka serbołużyckiego (a czasem jest to nawet znajomość aktywna). W lokalnych parafiach rzymskokatolickich msze celebrowane są w języku górnołużyckim, w części szkół jest on językiem wykładowym, w innych zaś nauczany jest jako oddzielny przedmiot. Cechą charakterystyczną opisywanego regionu jest aktywniejsze niż w innych miejscach Łużyc użycie języka literackiego (zarówno w formie pisemnej, jak i ustnej), wynikające ze skoncentrowania w tym regionie wszystkich górnołużyckich organizacji naukowych i kulturalnych. Mieszkańcy opisywanego terenu często komunikują się ze sobą za pomocą dialektalnych [[odmiana języka|form języka]], z których jedne są bliskie do typowych dialektów, a inne – nasyconym dialektyzmami językiem półliterackim. Sytuacja językowa we wspólnotach katolickich przypomina w pewnym stopniu sytuację w centrum kulturalnych Serbów łużyckich – Budziszynie{{r|Jermakowa 1994}}<ref name="Skorwid 2001">{{Cytuj pismo |autor= Скорвид С. С |tytuł= Исследование славянских языков в русле традиций сравнительно-исторического и сопоставительного языкознания. Информационные материалы и тезисы докладов международной конференции |url= http://www.philol.msu.ru/~slavphil/books/30_10_2001.pdf |czasopismo = Серболужицкий (серболужицкие) и русинский (русинские) языки: к проблеме их сравнительно-исторической и синхронной общности |miejsce= Moskwa |data= 2001 |strony= 109–114}}</ref>.
[[Plik:Budyšin Serbski Dom.JPG|thumb|left|200px|„Dom Serbski” w Budziszynie, siedziba Związku Serbołużyckich Towarzystw Narodowych „[[Domowina]]”]]
[[Plik:SerbskeNowiny-title.jpg|thumb|left|Winieta gazety ''[[Serbske Nowiny]]'']]