Ulica Piotrkowska w Łodzi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Remont Piotrkowskiej w latach 1990–1997: zmiana błednego uzycia nazwy placu Niepodległości na Wolności (wynikało z kontekstu), zmiana czasu teraźniejszego na przeszły w sosunku do wydarzeń mających miejsce w latach 90. |
|||
Linia 147:
Przed 1990 ul. Piotrkowska, mimo że stanowiła najważniejszą ulicę w mieście, nie wyróżniała się szczególnie swoim wystrojem od innych ulic. Plany zamienienia jej w deptak po II wojnie światowej, zakończyły się tylko przeniesieniem tramwajów na równoległą Promenadę (obecnie [[Aleja Tadeusza Kościuszki w Łodzi|al. Kościuszki]]).
Przed tą zmianą Promenada odgrywała rolę bulwaru spacerowego. Jej środkiem prowadził szeroki pas zieleni, który został przeznaczony na trasę tramwajową. Na faktyczną zamianę Piotrkowskiej na deptak nie starczyło już woli politycznej, choć pomysł od czasu do czasu powracał. Wstępem do tego było stopniowe ograniczanie ruchu na ulicy poprzez wprowadzenie zakazu parkowania i postawienia znaków nakazu skrętu na prawie wszystkich skrzyżowaniach na odcinku od al. Mickiewicza do placu
W latach 1945–1990 ulica ulegała postępującej degradacji. Do połowy lat 70. XX w. stare, [[eklektyzm (architektura)|eklektyczne]] kamienice nie były uważane przez ówczesną władzę za zabytki. Kilkanaście z nich zostało wyburzonych, pod budowę biurowców i domów handlowych budowanych zwykle w [[styl międzynarodowy|stylu międzynarodowym]]. Jeszcze w latach 80. odpadające, grożące przechodniom elementy zdobnicze elewacji niszczejących kamienic były często po prostu skuwane ze ścian, choć zaczęto już wówczas renowację kilku wybranych obiektów.
Linia 153:
Charakter ulicy zmienił się dopiero po 1990, kiedy to, z inicjatywy architekta [[Marek Janiak|Marka Janiaka]], członka grupy artystycznej [[Łódź Kaliska (grupa)|Łódź Kaliska]], powstała [[Fundacja Ulicy Piotrkowskiej]], która za cel obrała sobie modernizację tej ulicy i zrealizowanie idei deptaka. Jako pierwszy, w 1992 został wyłączony z ruchu odcinek od [[Aleja marsz. Józefa Piłsudskiego w Łodzi|Al. Piłsudskiego]] do ul. Tuwima. Został on wyłożony kolorową [[Bruk|kostką]] i zaopatrzony w [[Modernizm (architektura)|modernistyczne]] [[Latarnia uliczna|latarnie]] i inne elementy [[Mała architektura|małej architektury]]. Był on mocno krytykowany przez konserwatorów i historyków kultury, jako nie przystający do ogólnego klimatu tej ulicy.
Kolejne części ulicy w kierunku północnym, aż do Placu Wolności były przebudowywane i wyłączane z ruchu w latach 1993–1997. Były one wykładane szarą kostką lub kostką imitującą dawny bruk i zaopatrywane w coraz ładniejsze, stylowe elementy małej architektury. Każdy kolejno oddawany odcinek
Wraz ze zmianą wystroju ulicy, remontowane były także stojące przy niej kamienice i pałacyki, do których wprowadzały się [[pub]]y, restauracje, sklepy i kawiarnie. Początkowo remontowano głównie [[fasada|fasady]] kamienic, jednak ze wzrostem popularności ulicy i zajęciem większości najbardziej atrakcyjnych lokali frontowych, rewitalizacja stopniowo zaczęła też dochodzić do podwórek i oficyn. Obecnie, jakkolwiek nie wszystkie, to jednak znaczny odsetek podwórek również jest wyłożony kostką i wykorzystany do prowadzenia handlu i gastronomii.
| |||