Dynastia Tang: Różnice pomiędzy wersjami

Stolica Tang była podówczas największym miastem świata, a liczba jej ludności, miasta właściwego i posiadłości podmiejskich, sięgała 2 milionów{{odn|Ebrey|Walthall|Palais|2006|s=93}}. Było to bardzo kosmopolityczne miasto, wśród jego mieszkańców znajdowali się przybysze z [[Iran|Persji]], Azji Środkowej, Japonii, Korei, [[Wietnam]]u, Tybetu, Indii i wielu innych krajów. Przedstawiciele tak wielu narodów wyznawali oczywiście bardzo wiele religii, jak [[buddyzm]], [[nestorianizm]], [[manicheizm]], [[Zaratusztrianizm]], [[judaizm]] i [[islam]]. Otwarta droga do Chin, którą zapewniał [[jedwabny szlak]], ułatwiała wielu cudzoziemcom z zachodu imigrację i osiedlanie się w Chinach; Chang’an, wschodni koniec Szlaku, miał ok. 25 tys. zagranicznych mieszkańców{{odn|Ebrey|Walthall|Palais|2006|s=112}}{{odn|Studwell|2003|s=4}}. Klientów przyciągały do tawern egzotyczne, blondwłose i zielonookie [[Tocharowie|tocharyjskie]] dziewczęta, serwujące wino w pucharach z [[agat]]u i [[bursztyn]]u, śpiewające i tańczące{{odn|Schafer|1985|s=21}}. Prawo z 628 roku, którego celem była ochrona chińskich kobiet przed krótkotrwałymi małżeństwami z wysłannikami obcych krajów, nakazywało cudzoziemcom, którzy chcieli poślubić Chinki, zamieszkanie w Chinach i zakazywało im zabrania żony ze sobą, gdyby zdecydowali się na powrót do ojczyzny{{odn|Schafer|1985|s=25}}. W czasie swego panowania, Tangowie wydali kilka kilka praw, zmierzających do segregacji Chińczykow od cudzoziemców. W 779 wydano np. edykt, nakazywano mieszkającym w stolicy [[Ujgurzy|Ujgurom]] nosić stroje narodowe, zakazywano im małżeństw z Chinkami i podawania się za Chińczyków<ref>{{cytuj książkę|url=http://books.google.com/books?id=jqAGIL02BWQC&pg=PA22|tytuł=The golden peaches of Samarkand: a study of Tʻang exotics|autor=Edward H. Schafer|rok=1963|wydawca=University of California Press| isbn=0520054628 |strony=22, 399}}</ref>.