Alfred Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół angielski przeżywał pod koniec IX w. ciężkie czasy. Następował upadek życia klasztornego, gdyż klasztory były częstymi celami duńskich ataków. Król Alfred ufundował dwa lub trzy nowe klasztory i osadził w nich zagranicznych mnichów, ale to nie powstrzymało topnienia angielskiej sieci klasztornej. Wraz z upadkiem klasztorów nastąpił upadek edukacji i zanik umiejętności czytania. Król Alfred pisał, że ''nauka tak strasznie podupadła, że po naszej stronie rzeki Humber niewielu było takich, którzy by potrafili przetłumaczyć mszał na angielski lub przełożyć listy z łaciny''. W tej sytuacji Alfred oparł się na uczonych zagranicznych, których, wzorem [[Karol Wielki|Karola Wielkiego]], sprowadzał na swój dwór. Byli to m.in. Walijczyk [[Asser]], Flandryjczyk [[Święty Grymbald|Grimbald]] czy uczony mnich [[Jan z Korbei]]. Przy ich pomocy Alfred założył szkołę pałacową i hojnie uposażył szkołę w [[Oksford]]zie. Wartym odnotowania jest fakt, że król nie chciał ograniczyć edukacji do kręgu możnych i duchownych, ale udostępnić ją wszystkim poddanym. Wprowadził coś na kształt przymusu szkolnego, nakazując posiadającym więcej niż 2 łany ziemi posyłanie swoich dzieci do szkoły. Bardziej uzdolnieni chłopcy mieli kontynuować naukę na wyższym poziomie. Do szkoły pałacowej przyjmowano nie tylko dzieci arystokratów, ale także zdolnych chłopców z niższych warstw społecznych.

 

 

== Śmierć ==