Wersja z 01:50, 11 sty 2019 edytuj Mzopw (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 34 691 edycji m poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 16:34, 21 sty 2019 edytuj anuluj edycję 89.171.110.226 (dyskusja) →‎Struktura zakonu w dobie jego rozkwitu w Prusach: Było "naszczycie". Znacznik: VisualEditor następna edycja →
Linia 44: Społeczność zakonna składała się z braci-rycerzy, braci-kapłanów i braci-służebnych. Rycerze sprawowali władzę i tworzyli kastę wyższą, kapłani spełniali swe posługi w poszczególnych konwentach zakonu, zaś służebnikami byli z reguły podoficerowie składający albo śluby wieczyste, albo okresowe, na czas służby. Obok tych trzech grup braci istnieli również półbracia, czyli wszyscy słudzy i dobrodzieje zakonu<ref>Kuczyński, s. 57.</ref>. Państwo zakonu krzyżackiego miało teokratyczną strukturę państwową, ~~naszczycie~~na szczycie której stał [[wielki mistrz]], który był wybierany dożywotnio przez [[Kapituła\|kapitułę generalną]] składającą się z mistrzów krajowych i dalszych wysokich dostojników. Władza wielkiego mistrza była niemal absolutna, aczkolwiek w kluczowych kwestiach politycznych (rozpoczynanie wojny, podpisywanie układów itd.) musiał on uzyskiwać zgodę kapituły. Członkowie kapituły rekrutowali się z ogółu rycerzy, nie byli jednak demokratycznie wybierani, lecz powoływała ich do swojego składu sama kapituła, w miarę powstawania w niej wakatu, zwykle na skutek śmierci jednego z jej członków. Kapituła wybierała najważniejszych dygnitarzy, którzy pełnili funkcję rządu zakonu: * wielki komtur – pełniący funkcję ministra gospodarki i spraw wewnętrznych, zastępca wielkiego mistrza; funkcję tę piastował komtur malborski;

Zakon krzyżacki: Różnice pomiędzy wersjami