Phase Shift Keying: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
25 interwiki
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, poprawa linków
Linia 7:
}}
[[Plik:Modulation 8-PSK.jpg|thumb|[[Diagram konstelacji]] dla modulacji 8-PSK]]
'''PSK''' ([[język angielski|ang.]] ''Phase Shift Keying''), '''kluczowanie [[Faza fali|fazy]]''' – rodzaj [[modulacja|modulacji]] cyfrowej, w której reprezentacja danych odbywa się poprzez dyskretne zmiany fazy [[Fala nośna|fali nośnej]].
 
W cyfrowej transmisji danych występują trzy główne klasy modulacji:
Linia 14:
* kluczowanie fazy (PSK).
 
Każda z metod reprezentujepozwala danena zmieniającreprezentowanie właściwościdanych poprzez modyfikowanie parametrów sygnału nośnego w zależności od tych właśnie danych. W przypadku PSK zmieniana jest faza sygnału. Istnieją dwie podstawowe metody wykorzystaniamodyfikowania fazy sygnałujej w ten sposób:
* Poprzezpoprzez kodowanie danych wprost za pomocą fazy, w tym przypadku demodulator musi mieć dostęp do sygnału odniesienia.
* Poprzezpoprzez kodowanie danych za pomocą zmian fazy, czyli metodą różnicową, wtedy niepotrzebny jest sygnał odniesienia.
 
Każdy rodzaj cyfrowej modulacji wykorzystuje skończoną liczbę sygnałów w celu reprezentacji danych. W przypadku PSK używana jest skończona liczba faz sygnału, każdej z nich przypisany jest unikatowy układ bitów. Zazwyczaj każda faza dekoduje tę samą liczbę bitów. Każda sekwencja bitów tworzy symbol reprezentowany przez pojedynczą fazę. Demodulator, specjalnie dopasowany do sekwencji symboli, które tworzy modulator, określa fazę otrzymanego sygnału i na tej podstawie odtwarza oryginalne dane. Metoda ta wymaga specjalnego sygnału odniesienia, do którego odbiornik mógłby porównać sygnał otrzymany w celu określenia fazy. Takie systemy nazywane są systemami [[Koherencja fal|koherentnymi]].
 
Zamiast przyporządkowywać każdemu układowi bitów konkretną fazę, możemymożna również przyporządkowaćnadawać im odpowiednią jej zmianę. Demodulator będzie wtedy wykrywał zmiany fazy w nadawanym sygnale, a nie samą fazę. System taki nazywamynazywany jest '''różnicowym PSK''', ponieważ metoda polega na obliczaniu różnicy między następnymikolejnymi fazami. Metoda ta jest prostszałatwiejsza w implementacji, ponieważ niepotrzebny jest w niej sygnał odniesienia, z drugiej zaś strony produkuje ona więcej błędów.
 
Najlepszą metodą prezentacji działania PSK jest [[Diagramdiagram konstelacji|diagram konstelacyjny]]., Diagramktóry umieszczony jest w układzieprzestrzeni [[liczby zespolone|liczb zespolonych]]. Oś [[Liczby rzeczywiste|liczb rzeczywistych]] przedstawia składową ''synfazową'', natomiast oś [[Liczby urojone|liczb urojonych]] ''kwadraturową''. Amplituda każdego punktu na osi synfazowej jest używana do modulacji sygnału [[Funkcje trygonometryczne|cosinus]], natomiast amplituda na drugiej osi moduluje sygnał [[Funkcje trygonometryczne|sinus]] (lub odwrotnie). W przypadku PSK, punkty na diagramie rozmieszczane są równomiernie na okręgu, co pozwala osiągnąć maksymalną odległość między fazami i tym samym uzyskać najmniejsze prawdopodobieństwo błędu. Ponieważ punkty są umieszczoneumieszczane na okręgu, transmitowane są z tą sama energią, a co za tym idzie, amplitudy sygnałów sinus i cosinus również są takie same.
 
Dwa najprostsze przykłady PSK to [[BPSK]] ([[język angielski|ang.]] ''Binary Phase-Shift Keying''), w którym używa się dwóch faz, oraz [[Modulacja QPSK|QPSK]] – (ang. ''Quadrature Phase-Shift Keing''), w którym używa się czterech faz.