Otoczka bakteryjna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Przebudowa i rozbudowa artykułu
lit.
Linia 9:
* mikrootoczki, których obecność można stwierdzić tylko za pomocą technik [[serologia|serologicznych]]{{r|Singleton}} (substancje otoczki są nośnikami struktur [[antygen]]owych{{r|Dingerman}}) lub [[mikroskop elektronowy|mikroskopii elektronowej]]{{r|Singleton}}.
 
Wodnista wydzielina swobodnie przylegająca do powierzchni komórek nazywana jest '''śluzem'''{{r|Singleton}}{{r|Moneta}}. Można ją łatwo wypłukać z powierzchni komórki{{r|Prescott}}. W środowisku płynnym często rozprzestrzenia się ona do podłoża{{r|Singleton}}. Przykładowo heterofermentatywnaheterofermentatywne [[bakterie mlekowe|bakterie kwasu mlekowego]] ''[[Leuconostoc mesenteroides]]'' wytwarzawytwarzają dużo śluzu w środowisku zawierającym cukry, tworząc ciągliwą masę złożoną z dekstranów{{r|Schlegel}}. Sieć polisacharydów występująca na powierzchni komórek bakterii, obejmująca zarówno otoczki, jak i śluzy, nazywana bywa '''[[glikokaliks]]em'''{{r|Moneta}}{{r|Prescott}}. Niektóre bakterie nitkowate tworzą rurkowate osłonki określane jako '''pochewki'''{{r|Schlegel}}.
 
Synteza otoczek zależy od fazy [[wzrost drobnoustrojów|wzrostu bakterii]], składu chemicznego środowiska i natlenienia. Niektóre bakterie wytwarzają otoczkę jedynie w określonej fazie wzrostu. Wielkość otoczki często jest większa od samej komórki{{r|Moneta}}. Wytwarzanie otoczek wpływa na typ tworzonych [[kolonia bakteryjna|kolonii bakteryjnych]]. Szczepy otoczkowe tworzą kolonie typu S (''smooth'' – gładkie), a bezotoczkowe – kolonie typu R (''rough'' – szorstkie){{r|Dingerman}}.