Wersja z 23:14, 5 lut 2019 edytuj Leszek Jańczuk (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 70 346 edycji drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 23:20, 5 lut 2019 edytuj anuluj edycję Leszek Jańczuk (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 70 346 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 21: == Badania naukowe == Glosolalie badali m.in. Cutten George Barton<ref> „Speaking with Tongues. Historically and psychologically considered” (1927)</ref> , Nils Block-Moeller<ref>„The Pentecostal Movement" (1956)</ref>, Wiliam Samarin, [[Felicitas Goodman]], Andrew Newberg, Michael Motley. '''Badania lingwistyczne''' Linia 29: Wiliam Samarin z Uniwersytetu w Toronto przyznaje, że glosolalia posiada pewne cechy języka. Składa się ona m.in. z segmentów przypominających zdania, wyrazy oraz [[Fonem\|fonemy]]<ref>W. Samarin, The linguisticality of glossolalia, The Hartford Quarterly 8, no. 4 (1968), s. 60</ref>. Jego zdaniem jednak to podobieństwo jest jedynie powierzchowne. Argumentuje on, że osoby mówiące glosolalią nie rozumieją tego co mówią<ref>W. Samarin, The linguisticality of glossolalia, The Hartford Quarterly 8, no. 4 (1968), s. 58</ref>. Nie udało się także utożsamić badanych próbek glosolalii z żadnym znanym językiem<ref>{{Cytuj książkę \| autor = William J. Samarin \| tytuł = Tongues of Men and Angels: The Religious Language of Pentecostalism \| wydawca = Macmillan \| miejsce = New York \| rok = 1972 \| strony = 128}}</ref>. Natomiast świadectwa członków ruchu są jego zdaniem niewiarygodne<ref>W. Samarin, The linguisticality of glossolalia, The Hartford Quarterly 8, no. 4 (1968), s. 54</ref>. Innym argumentem jest zbytnia powtarzalność dźwięków<ref>W. Samarin, The linguisticality of glossolalia, The Hartford Quarterly 8, no. 4 (1968), s. 61</ref>. Michael T. Motley - [[profesor emeritus]] z Uniwersytetu w Kalifornii - także przeprowadził analizę glosolalii. ~~Odszedł~~Doszedł on jednak do zupełnie odmiennych wniosków. Jego zdaniem zarzuty o monotonię są wątpliwe. Pochodzą one bowiem od badaczy anglojęzycznych. Tymczasem angielski sam jest tutaj nienaturalnie elastyczny w porównaniu do innych języków<ref>M. Motley, A linguistic analysis of glossolalia: Evidence of unique psycholinguistic processing, Communication Quarterly, 30:1, s. 22</ref>. Jednocześnie zauważył, że glosolalia jest m.in [[Fonotaktyka\|ustrukturyzowana fonotaktycznie]]<ref>M. Motley, A linguistic analysis of glossolalia: Evidence of unique psycholinguistic processing, Communication Quarterly, 30:1, s. 22</ref> oraz posiada reguły rządzące składnią<ref>M. Motley, A linguistic analysis of glossolalia: Evidence of unique psycholinguistic processing, Communication Quarterly, 30:1, s. 24</ref>. Co więcej, składa się z raczej wyrafinowanych struktur niezależnych od języka rodzimego<ref>M. Motley, A linguistic analysis of glossolalia: Evidence of unique psycholinguistic processing, Communication Quarterly, 30:1, s. 25</ref>. Jednak według współczesnej lingwistyki istnienie struktury bez [[Semantyka (językoznawstwo)\|informacji semantycznej]] jest mało prawdopodobne. Albo więc za tworzenie struktur odpowiada jakiś nieznany czynnik, albo glosolalia faktycznie jest językiem<ref>M. Motley, A linguistic analysis of glossolalia: Evidence of unique psycholinguistic processing, Communication Quarterly, 30:1, s. 25</ref>. '''Badania neurofizjologiczne'''

Glosolalia: Różnice pomiędzy wersjami