Alexander Selkirk: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 23:
Od [[1704]] przez cztery lata i cztery miesiące przebywał jako rozbitek na niezamieszkanej wyspie, aż do dnia 2 lutego 1709, gdy został odnaleziony przez dwa angielskie statki: dowodzony przez [[Woodes Rogers|Woodes Rogersa]] "Duke" oraz dowodzony przez [[Stephen Courtney|Stephena Courtneya]] "Duchess". Nawigatorem wyprawy był były dowódca Selkirka, William Dampier. Statki zatrzymały się na wyspie w celu uzupełnienia zapasów wody i wyleczenia chorych na [[szkorbut]] członków załogi. Rozbitek dowiedziawszy się, że jednym z uczestników wyprawy jest Dampier, nie chciał początkowo do niej dołączyć. Ostatecznie został przyjęty na pokład jako [[Majtek|mat]] i opuścił wyspę 13 lutego 1709<ref>{{Cytuj |autor = Colin Woodard |tytuł = Republika Piratów |data = 2014 |isbn = 9788379242337 |inni = Bartosz Czartoryski (tłum.) |miejsce = Kraków |wydawca = Sine Qua Non |s = 86-93}}</ref>.
Podczas pobytu na wyspie Selkirk zdziwaczał; zapomniał nawet ojczystego języka. Ujrzawszy rozbitka, kapitan opisał go jako mężczyznę ubranego w skóry kóz, który wygląda bardziej dziko niż ich pierwotne właścicielki. Prawdopodobnie stał się inspiracją dla [[Daniel Defoe|Daniela Defoe]] do napisania powieści ''[[Robinson Crusoe]]''. Podobnie jak w powieści Daniela Defoe, gdy Robinson Crusoe przebywał sam na bezludnej wyspie, musiał sam troszczyć się o pożywienie, rozmawiał ze sobą, być może budował tratwy, aby zbiec z wyspy.
Dzięki protekcji [[William Dampier|Dampiera]] Selkirk został sternikiem na okręcie Duke. Później dowodził okrętem korsarskim Increase i napadał na hiszpańskie posiadłości. Zmarł na [[Żółta febra|żółtą febrę]] w wieku 45 lat u wybrzeży Zachodniej Afryki na okręcie Weymouth i zgodnie z własnym życzeniem został pochowany w morzu.
| |||