WrestleMania III: Różnice pomiędzy wersjami

Gala jest głównie znana z tego, że pobiła rekord w ilości fanów na stadionie otwartym w Ameryce - 93 173<ref name=slam/>. Gala jest określana jako szczyt wzrostu popularności wrestlingu w latach '80<ref name=slam/><ref name=MTV>{{cytuj stronę|url=http://newsroom.mtv.com/2010/03/29/wrestlemania-attendance/|tytuł=WrestleMania III Breaks Attendance Record: Wake-Up Video|nazwisko=Anderson|imię=Kyle|opublikowany=[[MTV]]|data dostępu=2010-09-08|data=2010-03-29}}</ref><ref name=about>{{cytuj stronę|url=http://prowrestling.about.com/od/wrestlemania/p/wm3.htm|tytuł=WrestleMania III|nazwisko=Cohen|imię=Eric|opublikowany=About|data dostępu=2007-10-19}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.canoe.ca/SlamWrestlingGuestColumn/schramm_99may7.html|tytuł=A history of crowds|nazwisko=Schramm|imię=Chris|opublikowany=SLAM! Wrestling|data dostępu=2007-07-27|data=1999-05-07}}</ref>. Rekord ten został pobity 14 lutego 2010 gdzie odbyło się NBA All-Star Game. Na [[Cowboys Stadium]] pojawiło się 108 713 fanów<ref name="AP recap">{{cytuj stronę|url=http://espn.go.com/nba/recap?gameId=300214032|tytuł=East wins in front of biggest crowd to watch hoops game |praca=ESPN.com|opublikowany=ESPN Internet Ventures|data=14 lutego 2010|data dostępu=15 lutego 2010}}</ref>. Dopiero w 2016, na [[WrestleMania 32|WrestleManii 32]] pojawiło się więcej, bo aż 101 763 widzów, bijąc rekord w federacji po prawie trzydziestu latach. Federacja wygenerowała zyski w wysokości 1.6 miliona dolarów z samej sprzedaży biletów<ref>{{cytuj pismo|tytuł=Sex, Lies and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and the World Wrestling Federation |publisherwydawca=[[Crown Publishing Group]] |last1=Assael|first1autor=Shaun|last2= Assael, Mike Mooneyham |first2=Mike|pages=72 |yeardata=2002 |isbn=978-0-609-60690-2}}</ref>. Prawie milion fanów obejrzało galę w 160 telewizjach przemysłowych w północnej Ameryce<ref name=slam/>. Szacunkowa ilość oglądających przez pay-per-view wynosi kilka milionów ludzi i przychody z nadawania PPV wynoszą 10.3 milionów dolarów, bijąc rekord w owym czasie<ref>{{cytuj pismo|tytuł=Ringside: A History of Professional Wrestling in America |firstautor=Scott M.|last= Beekman |publisherwydawca=Greenwood Press |yeardata=2006 |isbn=0-275-98401-X |pages=128}}</ref>.

Tak samo jak w przypadku poprzednich [[WrestleMania|edycji WrestleManii]], WrestleMania III była reklamowana kilka miesięcy z wyprzedzeniem. W głównej rywalizacji występowali [[André the Giant]] i [[Hulk Hogan]]. André odwrócił się przeciwko swojemu przyjacielowi, [[WWE World Heavyweight Championship|WWF Championowi]] Hoganowi<ref name=top21>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/shows/wrestlemania/history/top21|tytuł=Top 22 Matches in WrestleMania History|opublikowany=WWE|data dostępu=2007-10-17|data=March 2007}}</ref>. Kiedy to Hogan otrzymał trofeum za bycie posiadaczem tytułu od trzech lat<ref name=bigone>{{cytuj stronę|url=http://www.wwe.com/inside/listthis/ruggedroadstomania/roadstomania1|tytuł=The Big One|nazwisko=McAvennie|imię=Mike|data=2007-03-30|data dostępu=2007-10-19|opublikowany=WWE}}</ref>, André, jego dobry przyjaciel, przyszedł i gratulował zdobycia nagrody<ref name=80s38>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s |lastautor=Brian Shields |first=Brian|publisherwydawca=Simon and Schuster |data=2006 |isbn=1-4165-3257-9 |pages=38}}</ref>. Krótko potem, André zdobył znacząco mniejsze trofeum za bycie „niepokonanym w WWF przez 15 lat”<ref name=bigone/> i Hogan przyszedł do ringu pogratulować, lecz André był widocznie niezachwycony i podczas przemowy Hogana opuścił ring. Niedługo później podczas edycji talk-segmentu ''Piper's Pit'', [[Bobby Heenan]], długoletni rywal Hogana, został nowym menadżerem André<ref name=top25/>. André wtedy wyzwał Hogana do stoczenia pojedynku o tytuł na WrestleManii III i zaatakował Hogana, rwąc jego koszulkę i naszyjnik<ref name=slam/><ref name=80s26>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s |firstautor=Brian|last= Shields |publisherwydawca=Simon and Schuster |yeardata=2006 |isbn=1-4165-3257-9 |pages=26}}</ref><ref name=80s38/>.

Roddy Piper wziął przerwę od występów w federacji i wziął udział w filmie ''[[Hell Comes to Frogtown]]'' i ''[[Oni żyją|The Live]]'' i sporadycznie brał udział w telewizji, aż w końcu wrócił by poprowadzić ''[[Piper's Pit]]'' na [[WrestleMania V|WrestleManii V]]<ref name=80s49/>. Piper kontynuował bycie aktywnym w profesjonalnym wrestlingu przez ponad dwie dekady. Pierwsza telewizyjna walka pomiędzy Andre i Hulkiem Hoganem po WrestleManii III zorganizowana była na [[WWF The Main Event#The Main Event I|The Main Event]] na [[NBC]] 5 lutego 1988, odnosząc rekord 33-milionowej widowni - walka była najbardziej oglądalnym pojedynkiem w historii profesjonalnego wrestlingu<ref name=top25/>. Angle otaczającym ten mecz było to, iż Andre pokonał Hulka (kończąc jego czteroletnie panowanie jako WWF Champion) za pomocą nieczystej końcówki, w której brali udział sędziowie bliźniacy, [[Earl Hebner|Earl]] i [[Dave Hebner]]<ref name=top25/><ref>{{cytuj pismo|tytuł=Main Event: WWE in the Raging 80s |firstautor=Brian|last= Shields |publisherwydawca=Simon and Schuster |yeardata=2006 |isbn=1-4165-3257-9| pages=57}}</ref>. Ich rywalizacja doprowadziła do rewanżu na [[WrestleMania IV|WrestleManii IV]] jako część turnieju do ukoronowania nowego mistrza (obaj zostali zdyskwalifikowani za użycie stalowego krzesełka na oczach sędziego)<ref name=slam/><ref name=top25/>. Rewanż Hogan/Andre było pierwszym rewanżem w historii WrestleManii.