Serafin (Nikitin): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Szablon |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawki |
||
Linia 49:
|biskupi konsekrowani =
|biskupi współkonsekrowani =
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Jan (Iwanow), biskup kirowski|Jan (Iwanow)]]|22 listopada 1962}}
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Piotr (L’Huillier)]]|12 września 1968}}
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Wiktoryn (Bielajew)]]|3 czerwca 1973}}
Linia 56:
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Barnaba (Kiedrow)]]|30 listopada 1976}}
}}
'''Serafin''', imię świeckie '''Władimir Mironowicz Nikitin''' (ur. 2 lipca 1905 w [[Petersburg]]u, zm. 22 kwietnia 1979) – [[Rosja|rosyjski]] biskup [[prawosławie|prawosławny]].
W 1928 ukończył w Leningradzie studia na kierunku architektura. W czasie II wojny światowej walczył w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Do stanu duchownego wstąpił w listopadzie 1951, przyjmując święcenia diakońskie z rąk metropolity leningradzkiego i nowogrodzkiego [[Grzegorz (Czukow)|Grzegorza]]. Ten sam duchowny udzielił mu w tym samym roku święceń kapłańskich i skierował do pracy duszpasterskiej w soborze Przemienienia Pańskiego w Leningradzie. W 1958 ukończył w trybie zaocznym studia [[teologia|teologiczne]] w [[Petersburska Akademia Duchowna|Leningradzkiej Akademii Duchownej]]. Od 1961 do 1962 był proboszczem cerkwi cmentarnej św. Mikołaja w Leningradzie. 20 czerwca 1962 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 1 lipca został [[archimandryta|archimandrytą]].
8 lipca 1962 miała miejsce jego chirotonia na biskupa [[eparchia kurska|kurskiego i biełgorodzkiego]], w której jako konsekratorzy wzięli udział metropolita [[eparchia petersburska|leningradzki i ładoski]] [[Pimen (patriarcha Moskwy)|Pimen]], arcybiskup [[
W raportach Urzędu ds. Wyznań Serafin (Nikitin) wymieniany jest jako jeden z najbardziej lojalnych wobec władz radzieckich hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, podporządkowujący się „we wzorowy sposób” zarządzeniom ograniczającym działalność Cerkwi, dyscyplinujący na każde żądanie Urzędu duchownych uznanych za nielojalnych<ref>D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917–1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 415–416. {{ISBN|0-88141-033-0}}</ref>. W 1974 poparł wydalenie z ZSRR [[Aleksandr Sołżenicyn|Aleksandra Sołżenicyna]], co spotkało się z protestami części duchowieństwa rosyjskiego służącego na zachodzie Europy (w tym biskupa brukselskiego [[Bazyli (Kriwoszein)|Bazylego]] i londyńskiego [[Antoni (Bloom)|Antoniego]])<ref name="posp418">D. Pospielovsky, ''The Russian Church...'', s.418</ref>.
| |||