Ołów: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Chemia: lit.
Linia 233:
 
=== W kosmosie ===
Ołów w [[Układ Słoneczny|Układzie Słonecznym]] występuje w ilości cząsteczek 0,121 [[Sposoby zapisu bezwymiarowego stosunku dwóch wielkości|ppb]]{{odn|Lodders|2003|s=1222–23}} (względem [[krzem]]u 3,258). Jest to dwa i pół raza więcej od [[platyna|platyny]], 8 razy więcej od [[rtęć|rtęci]] i 17 razy więcej od [[złoto|złota]]{{odn|Lodders|2003|s=1222–23}}. Obfitość ołowiu we [[Wszechświat|Wszechświecie]] powoli rośnie{{odn|Roederer|Kratz|Frebel|Christlieb|2009|s=1963–80}}, ponieważ cięższe pierwiastki (które wszystkie są niestabilne) stopniowo rozpadają się do ołowiu{{odn|Lochner|Rohrbach|Cochrane|2005|s=12}}. Obfitość ołowiu w Układzie Słonecznym od jego powstania 4,5 miliarda lat temu wzrosła o około 0,75%{{odn|Lodders|2003|s=1224}}. W Układzie Słonecznym ołów – pomimo względnie dużej [[liczba atomowa|liczby atomowej]] – jest powszechniejszy, niż większość pierwiastków o liczbie atomowej przekraczającej 40{{odn|Lodders|2003|s=1222–23}}.
 
Pierwotny ołów, zawierający izotopy 204, 206, 207 i 208, powstał w większości w efekcie powtarzanych procesów wychwytu [[neutron]]u zachodzących w [[gwiazda]]ch. Dwa główne sposoby wychwytu zwane są procesami [[Proces s|s]] i [[Proces r|r]]{{odn|Burbidge|Burbidge|Fowler|Hoyle|1957|s=608–615}}.