Władysław Anders: Różnice pomiędzy wersjami

Został uwolniony po wybuchu [[Atak Niemiec na ZSRR|wojny niemiecko-sowieckiej]] i podpisaniu [[Układ Sikorski–Majski|układu Sikorski-Majski]]. [[Wsiewołod Mierkułow]] uważał, że z Andersem jako byłym oficerem armii rosyjskiej ''rozprawić się nie będzie trudno''<ref>[[Paweł Wieczorkiewicz]], ''Historia polityczna Polski 1935–1945'', Warszawa 2005, s. 241–242.</ref>. W tym czasie zdecydowany zwolennik porozumienia między [[Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie|rządem emigracyjnymRP na uchodźstwie]] a ZSRR (w liście do gen. Sikorskiego pisze o akcji sprzeciwu kierowanej przez gen. Sosnkowskiego: „Podobna akcja dziś graniczy bodaj ze zdradą.”<ref name="ReferenceA">{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944 |data = 1986 |isbn = 83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 25 |oclc = 830222429}}</ref>). Od 4 sierpnia 1941 twórca i dowódca [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR]]. W porozumieniu z władzami radzieckimi próbował przerzucać do kraju podległych mu oficerów (np. ppłk Józefa Spychalskiego) co spowodowało stanowczy zakaz ze strony gen. Sikorskiego podejmowania przez Andersa wszelkich działań zmierzających do nawiązania kontaktów z podziemiem w kraju i prób kierowania nim<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, {{ISBN|978-83-08-06095-7}}, str. 150</ref>.