Fryderyk August Hanowerski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
int., jęz. |
||
Linia 5:
Fryderyk August był drugim synem króla [[Jerzy III Hanowerski|Jerzego III]] i [[Zofia Charlotta Mecklenburg-Strelitz|królowej Charlotte]], księżniczki meklemburskiej. Jako niemowlę 27 lutego 1764 został wyznaczony na urząd biskupa [[Osnabrück]]. W wieku 17 lat, w 1784, jako młodszy syn panującego monarchy, został księciem Yorku i Albany.
Karierę wojskową rozpoczynał w [[Prusy (państwo)|Prusach]]. Tam 29 września 1791 roku, w [[Charlottenburg (dzielnica Berlina)|Charlottenburgu]], poślubił córkę króla [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna]] i [[Elżbieta Krystyna Braunschweig-Wolfenbüttel|Elżbiety Krystyny Brunszwickiej]], [[Fryderyka Charlotta von Hohenzollern|Fryderykę Charlottę]]. Małżeństwo nie było szczęśliwe i w krótkim czasie orzeczono separację<ref>Mariusz Misztal, ''Królowa Wiktoria'', Wrocław 2010, s. 10</ref>. Para nie miała dzieci.
Fryderyk August miewał wiele kochanek. Po śmierci żony w 1820 odmówił zawarcia kolejnego, legalnego małżeństwa<ref>Mariusz Misztal, op. cit., s. 27</ref>, tym samym przestał być brany pod uwagę jako potencjalny następca tronu. Jego najstarszy brat Jerzy IV
W 1793, pomimo braku potrzebnego doświadczenia<ref>Christopher Hibbert, ''Wellington'', Warszawa 2001, s. 23</ref>, został mianowany dowódcą wojsk brytyjsko-hanowerskich stacjonujących w [[Holandia|Holandii]]. Po zdobyciu [[Valenciennes]] rozpoczął oblężenie [[Dunkierka|Dunkierki]]. Pokonany wycofał się z resztką swoich oddziałów do Wielkiej Brytanii. Mimo niepowodzeń w walce szybko awansował. W 1795 został mianowany marszałkiem, zaś w 1799 uczyniono go dowódcą wojsk brytyjsko-rosyjskich. Walczył ponownie na ziemiach holenderskich. Ponownie pokonany został 18 października i zmuszony do kapitulacji w [[Alkmaar]].
== Przypisy ==
| |||